تاثیر تزریق درون هیپوکمپی dpn (آگونیست اختصاصی گیرنده ی بتا استرادیول) بر حافظه و یادگیری اجتنابی غیرفعال در موش صحرایی

مقدمه: نوروهورمون های همانند تستوسترون و استرادیول نقش مهمی در یادگیری و حافظه بر عهده دارند. هیپوکامپ نیز بطور اساسی در یادگیری و حافظه دخالت دارد و بعنوان اندام هدف برای عملکردهای استرادیول شناخته شده است. گیرنده های استروژنی (ers) بطور متراکم در ناحیه ca1 هیپوکامپ رت بیان می شوند و تاثیرات استرادیول بر یادگیری و حافظه را میانجی گری می کنند. گیرنده های استروژن متعلق به خانواده فاکتورهای رونویسی، فوق خانواده گیرنده های هسته ای، هستند و به دو نوع β, α تقسیم می شوند. در این مطالعه، تاثیر آگونیست اختصاصی (dpn) ,diarylpropionitrile, erβ بر یادگیری اجتنابی غیرفعال در رت های نر بالغ در دستگاه اجتنابی غیرفعال مورد بررسی قرار گرفته است.

روش ها: رت های نر بالغ بطور دوطرفه در ناحیه ca1 هیپوکامپ کانول گذاری شدند در گروه کنترل (dimethyl sulfoxide) dmso خالص و در گروه تجربی دوزهای 0.2 و 0.5 و 1 میکروگرم dpn حل شده در 0.5 میکرولیتر dmso تهیه شد و 30 دقیقه قبل از آموزش در دستگاه اجتنابی غیرفعال به آنها تزریق شد.

یافته ها: نتایج نشان دادند که تزریق دوزهای 0.5 و 1 میکروگرم dpn قبل از آموزش در ناحیه ca1، بطور معنی داری زمان تاخیر در ورود به اتاق تاریک را کاهش می دهند و موجب افزایش مدت زمان حضور در اتاق تاریک می شوند (p<0.01).

نتیجه گیری: این اطلاعات پیشنهاد می کنند که تزریق dpn در ناحیه ca1 باعث تخریب یادگیری و حافظه می شود. پس گیرنده ی بتای استرادیول نقش مهمی در یادگیری و حافظه غیرفعال بر عهده دارد.