تزریق حاد درون هیپوکامپی بوپروپیون بر روی یادگیری احترازی فعال در موش صحرایی اثر می گذارد

مقدمه: اختلالات یادگیری و حافظه از موضوعات حاد در سندروم های انسانی است. بوپروپیون بعنوان مهار کننده باز جذب دوپامین و نورآدرنالین و در مقام یک داروی ضد افسردگی، نشان داده شده است که بر روی یادگیری اثر می گذارد. این مطالعه برای بررسی اثر تزریق درون هیپوکامپی بوپروپیون بر روی یادگیری فعال احترازی طراحی گردید.

روش ها: موش های صحرایی نژاد ویستار نر بالغ (250-200 گرم) برای بررسی رفتار یادگیری مورد استفاده قرار گرفتند. برای آزمایش یادگیری حیوانات از دستگاه یادگیری احترازی فعال استفاده شد. موش ها بطور تصادفی در شش گروه کنترل (بدون جراحی)، شم (با جراحی)، گروه vehicle (جراحی و تزریق نرمال سالین) و 3 گروه دارویی بوپروپیون (0.25 میلی گرم/میکرولیتر/ 1-2 دقیقه)، (1.25 میلی گرم/ 5میکرولیتر/ 5دقیقه) و (2.5 میلی گرم/ 10 میکرولیتر/ 10 دقیقه) قرار گرفتند. ده روز بعد از گذاشتن کانول های هادی تزریق با جراحی استریوتاکسی در ناحیه ca1 هیپوکامپ، حیوانات هر روز طی دو جلسه شامل 20 تمرین بمدت 5 روز متوالی آموزش داده شدند. بوپروپیون 30 دقیقه قبل از هر جلسه آزمایش در درون هیپوکامپ تزریق می شد. تعداد عکس العمل های شرطی و زمان پاسخ برای ارزیابی اجرای یادگیری ثبت گردید.

یافته ها: بررسی و تجزیه تحلیل نتایج نشان داد که تزریق بوپروپیون بویژه در دوز 1.25 میلی گرم، تعداد عکس العمل های شرطی بیشتر جلسات را بطور معنی داری کاهش می دهد.(p<0.5)

نتیجه گیری: تزریق بوپروپیون در داخل هیپوکامپ نه تنها بر روی اجرای یادگیری فعال احترازی اثر می گذارد، بلکه زمان تاخیر در پاسخ یا واکنش را نیز افزایش می دهد.