اثر تیمار با تستوسترون و نالوکسان بر رفتار ترس در رت های گنادکتومی شده

مواد و روش ها:  elevated plus – maze برای سنجش ترس کارایی بیشتری دارد و از آن برای تعیین ترس استفاده می شود. افزایش در دو پارامتر، یکی درصد ورود به بازوی باز  (%oae)و دیگری درصد زمان سپری شده در باز وی باز elevated plus–maze ,(%oat) (ماز + مرتفع) نشان دهنده کاهش ترس می باشد. در مطالعه حاضر اثر تستوسترون و نالوکسان بر روی رفتار ترس در رت های گنادکتومی شده بوسیله  elevated plus–maze مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین در این پژوهش برهمکنش تستوسترون با نالوکسان مورد بررسی قرار گرفت.

نتایج: تزریق زیرجلدی ) sc)دوزهای مختلف تستوسترون (100 ,200 ,300 ,450 μg/rat)  موجب افزایش وابسته به دوز %oat ,%oae گردید. بیشترین پاسخ را دوز و 450 μg/rat دارو ایجاد نمود (p<0.001). تزریق نالوکسان، آنتاگونیست گیرنده های اپیوئیدی با دوزهای (1, 2.5, 5, 7.5 mg/kg) باعث کاهش %oat ,%oae گردید (p<0.01).

نتیجه گیری: با توجه به این یافته ها می توان نتیجه گرفت که تستوسترون موجب کاهش رفتار ترس و نالوکسان موجب افزایش رفتار ترس می شود. همچنین نتایج آزمایشات نشان داد، تستوسترون با نالوکسان برهمکنش دارد (p<0.001).