عملکرد محور جنسی بدنبال پیوند مغز استخوان با رژیم آماده سازی بوسولفان‐سیکلوفسفاماید با دوز پایین

مواد و روش ها: در این مطالعه آینده نگر، تعداد 48 بیمار (25 مرد بالغ و 23 زن بالغ) از نظر کارکرد محور گناد بررسی شدند. اطلاعات از طریق پرسشنامه و معاینه فیزیکی، سنجش fsh, lh، استرادیول e2،  پروژسترون، تستوسترون، پرولاکتین و آنالیز مایع منی در قبل، 6 و 12 ماه بعد از پیوند بدست آمد.

یافته ها: از 25 مرد بالغ در محدوده سنی 45-12 سال (24.5±9)، 16 بیمار (64 درصد) دارای محور گناد طبیعی در قبل از پیوند بودند که در 6 بیمار (37 درصد آنان) تا پایان مطالعه طبیعی ماند. در 10 نفر باقیمانده (63 درصد) محور گناد در 6 ماه بعد از پیوند، مختل شد و تا انتهای مطالعه ادامه داشت. در 31 درصد اختلال اسپرماتوژنز، 25 درصد کاهش تستوسترون و در 12.5 درصد در هر دو قسمت، اختلال یافت شد. از 23 زن بالغ در محدوده سّنی 43-13.75 سال (28±10)، 20 نفر ( 87 درصد) دارای محور گناد طبیعی در قبل از پیوند بودند که در 2 نفر (10 درصد) تا پایان مطالعه طبیعی ماند ولی 18 نفر باقیمانده (90 درصد) تا 6 ماه بعد از پیوند، دچار هیپوگنادیسم اولیه شدند.

نتیجه گیری: اختلال کارکرد گناد (به خصوص در جنس مؤنث) پس از پیوند مغز استخوان شایع می باشد؛ لذا توصیه می شود حداقل هر 6 ماه تا 2 سال اول بعد از پیوند و سپس سالی یکبار، محور گناد بررسی شود.