وضعیت تغذیه ای ساکنین روستاهای بخش مرکزی همدان-1382

زمینه: ایران همانند سایر کشورهای در حال توسعه، در حال گذر سریع تغذیه ای است. از این رو می توان انتظار داشت با بهبود در شرایط اجتماعی و اقتصادی، بیماری هایی همانند اضافه وزن و چاقی افزایش یابد. این مطالعه با هدف بررسی وضعیت اپیدمیولوژیک بیماری های تغذیه ای با استفاده از شاخص های آنتروپومتریک در ساکنین روستاهای بخش مرکزی همدان طراحی و اجرا گردید.

مواد و روش ها: تعداد 614 نفر از افراد بالای 2 سال از 15 روستای بخش مرکزی همدان به روش خوشه ای انتخاب و اطلاعات انتروپومتریک آنها جمع آوری شد. در صورت قرار گرفتن افراد 2 تا 20 سال در محدوده <-2sd معیار قد و وزن بر اساس nchs  (national centre for health statistics)آنها بصورت کم وزن، لاغر و کوتاه قد تغذیه ای طبقه بندی شدند. برای تعیین چاقی و اضافه وزن در تمام گروه های سنی و کم وزنی در بالغین از شاخص توده بدن (bmi) استفاده شد.

یافته ها: در افراد 2 تا 20 سال مورد بررسی سوءتغذیه کم خواری شامل کم وزنی در 12.5 درصد، لاغری در 12.3 درصد و کوتاه قدی تغذیه ای در 26.8 درصد و پرخواری در 11.9، درصد شامل 6.7 درصد اضافه وزن و 5.2 درصد چاقی، دیده شد. در افراد بالای 20 سال 5.5 درصد (اکثرًا مرد) bmi کمتر از 18.5 درصد و 34.9 درصد (اکثرًا زن) دارای اضافه وزن و چاقی بودند. در کل افراد، مبتلایان به اضافه وزن و چاقی 24.76 درصد و سوءتغذیه کم خواری 9.2 درصد بود. 

نتیجه گیری: سوءتغذیه های کم خواری (2 نفر از هر 20 نفر) و پرخواری (5 نفر از هر 20 نفر) در ساکنین روستاهای بخش مرکزی همدان، حاکی از عدم تعادل در مصرف مواد غذایی متناسب با نیازها در هر دو جنس می باشد که لزوم آموزش تغذیه صحیح را در سطح این جامعه گوشزد می نماید.