بررسی اثر تغییر مقیاس نانوساختار و قطبش نور تابشی در تزویج پلاسمون های دو نانواستوانه فلزی مجاور

در این مقاله تشدیدهای پلاسمون سطحی محلی ترکیب دو نانواستوانه ی فلزی هم جنس مجاور تحت تاثیر تابش های با قطبش متفاوت مورد بررسی قرار گرفته است. تاثیر تغییرات شعاع نانواستوانه ها و فاصله ی بین آنها و همچنین تغییرات مقیاس بر روی پاسخ نوری بررسی خواهد شد. با توجه به اینکه هر یک از نانواستوانه ها تنها یک تشدید پلاسمونی از خود نشان می دهند، هنگامی که در مجاورت یکدیگر قرار می گیرند و به صورت یک ترکیب دوتایی مورد تابش نوری قرار می گیرند ویژگی های نوری خاصی تحت تاثیر اندرکنش قوی بین آنها به وجود آمده و تشدیدهای جدیدی در طیف سطح مقطع آنها ظاهر می شود، هر یک از این تشدیدهای پلاسمونی دارای ویژگی هایی منحصر به فرد هستند. تعداد و دامنه ی این تشدیدها بسته به جهت تابش موج به ساختار، اندازه ی نانواستوانه ها و همچنین فاصله ی بین آنها متفاوت خواهند بود. برای فاصله های نسبتا کم (20% قطر استوانه ها) افزایش دامنه ی میدان قابل توجهی بین نانواستوانه ها مشاهده می شود به طوری که این افزایش دامنه تا چند ده برابر دامنه ی تابشی خواهد بود. ماهیت هر یک از این تشدیدها به نحوه ی آرایش بارها و تشکیل میدان ها در اطراف نانواستوانه ها مربوط می شود. در این مقاله نتایج تئوری و نتایج شبیه سازی عددی به منظور مقایسه در کنار یکدیگر آورده شده اند.