علل مرگ و میر پری ناتال طی 7 سال در بیمارستان جواهری تهران (82-1375)

سابقه و هدف: میزان مرگ و میر پری ناتال از شاخص های مهم سلامتی یک جامعه محسوب می شود. با شناخت عوامل مؤثر در مرگ و میر پری ناتال و بالا بردن سطح آگاهی مادران باردار از نظر توجه و اهمیت دادن به مراقبت های پزشکی در طول دوره بارداری می توان از میزان آن به مقدار قابل توجهی کاست. هدف اصلی این تحقیق تعیین فراوانی علل مرگ و میر پری ناتال طی 7 سال در بیمارستان جواهری تهران بود.

مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی بر روی 85 مورد مرگ و میر جنین و نوزاد از هفته 20 حاملگی تا 7 روز بعد از تولد که مرده بدنیا آمده از بعد از تولد فوت کردند، طی مدت 7 سال (82-1375) انجام گرفت. اطلاعات بدست آمده مورد تجزیه و تحلیل آماری توسط نرم افزار آماری spss قرار گرفت.

یافته ها: شایعترین علل مرگ های پری ناتال ناهنجاری های مادرزادی و سپس نارسی شدید و آسفیکسی بود. 53 درصد مرگ ها داخل رحمی  47 ,(iufd) درصد بعد از تولد صورت گرفته بود که اکثریت آنها در 24 ساعت اول بعد از تولد بود. 86 درصد مرگ های پری ناتال در نوزادان نارس بود. شایعترین علل مرگ در موارد iufd ناهنجاری های مادرزادی و آسفیکسی و در نوزادان زنده متولد شده نارسی شدید، بیماری دیسترس تنفسی (rds) و ناهنجاری های مادرزادی بود.

نتیجه گیری: بنظر می رسد مهمترین عامل پیشگیری کننده مرگ های پری ناتال پیشگیری از تولد نوزادان نارس و کم وزن می باشد. همچنین تأکید بر مراقبت های دوره پره ناتال، شناسایی و پیگیری مادران پرخطر و وجود بخش های مراقبت های ویژه نوزادان می توانند در کاهش مرگ های پری ناتال مؤثر باشند.