بررسی تاثیر تفریح درمانی بر مهارت های اجتماعی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا با سیر طولانی

هدف: تفریح درمانی یکی از روش های توانبخشی می باشد که در این نوع درمان، درمانگر با مشارکت دادن مددجو در انواع فعالیت های مختلف که جنبه تفریحی و سرگرمی نیز دارند بدنبال دستیابی به اهدافی همچون بهبود مهارت های اجتماعی می باشد. هدف این تحقیق پاسخ به این سوال بوده است که آیا تفریح درمانی می تواند منجر به بهبود مهارت های اجتماعی (رفتاری و ارتباطی) گردد؟

روش بررسی: در یک مطالعه مداخله ای از نوع قبل و بعد 45 مددجوی اسکیزوفرنیک با سیر طولانی با روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب و سپس کلیه نمونه ها توسط ابزار اندازه گیری آسیب های وارده بر مهارت های روزمره زندگی مورد ارزیابی قرار گرفتند. سپس مداخله تحقیق که شامل یک سفر تفریحی 10 روزه به شهر مشهد مقدس بود انجام گردید و پس از آن مجددا کلیه نمونه ها توسط ابزار تحقیق مورد ارزیابی مجدد قرار گرفتند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، میانگین نمرات کسب شده مددجویان در ارزیابی های قبل و بعد با آزمون تی دانشجویی مورد بررسی قرار گرفت.

یافته ها: از نظر آماری میانگین نمرات مهارت های ارتباط غیرکلامی، کلامی و رفتارهای مرتبط با ابزار وجود نسبت به قبل از مداخله افزایش یافته بود که از نظر آماری معنی دار بود (p<0.01)، همچنین معیارهای مربوط به پرخاشگری و مشکلات رفتار اجتماعی نیز کاهش یافته بود که نسبت به قبل از مداخله از نظر آماری با بیش از 99 درصد اطمینان معنی دار بوده است (p<0.06, p<0.01).

نتیجه گیری: تفریح درمانی در بهبود وضعیت مهارت های اجتماعی (ارتباطی و رفتاری) مددجویان اسکیزوفرنیک موثر است.