ارزش روش فتوانتروپومتری در توصیف بالینی و کمی ساختمان های آناتومیک صورت

هدف: مطالعه به منظور ارزیابی اعتبار روش فتوآنتروپومتری برای توصیف کمی ساختمان های صورت انجام شد.

مواد و روش ها: در این مطالعه 19 متغیر شامل اندازه گیری های طولی و زاویه ای بر روی عکس های نیم رخ و تمام رخ صورت 100 کودک سالم تهرانی 4 تا 14 ساله مورد بررسی قرار گرفت و شاخص های به دست آمده برای هر متغیر به طور جداگانه بر روی نمودار پراکنش ترسیم شد تا پراکندگی اندازه ها و تغییرات سنی آنها به راحتی نشان داده شود. نتایج برای هر متغیر توسط نرم افزار excel پردازش شد و بر روی نمودار پراکنش خط رگراسیون ترسیم و ضریب همبستگی محاسبه شد. در این مقاله نتایج مربوط به چهار متغیر مطرح شده است.  

یافته ها: با افزایش سن ارتفاع بخش میانی صورت افزایش می یابد (r=0.33)، فک بالا برجسته تر می شود (r=0.42)، چانه برجسته تر می شود (r=0.48) و طول شکاف دهان بیش تر می شود (r=0.26).

نتیجه گیری: با استفاده از روش فتوآنتروپومتری می توان اندازه های هنجار (طبیعی) و ناهنجار (غیرطبیعی) ساختمان های صورت را در نژادهای معین انسان و نیز در سندرم هایی که همراه با ناهنجاری های صورت هستند تعیین و برای تشخیص، اصلاح و درمان ناهنجاری ها از آن بهره گرفت.