ارزیابی هیستوپاتولوژیکی تأثیر تثبیت بافت به کمک امواج مایکروویو، بر تغییرات پس از مرگ در بافت کلیه

سابقه و هدف: تغییرات ساختمانی پس از مرگ بافتی، یکی از مشکلات تکنیک های تشخیصی در پاتولوژی و بافت شناسی محسوب می شوند. در این مطالعه، اثرات امواج مایکروویو، جهت سرعت بخشیدن به تثبیت بافت و ممانعت از اثرات تخریبی اتولیز پس از مرگ در بافت، مورد ارزیابی قرار گرفت.

روش بررسی: تعداد 24 قطعه جوجه، انتخاب و به طور تصادفی به 8 گروه سه تایی تقسیم شدند. همه جوجه ها در یک زمان کشته شده و کلیه هر گروه، در ساعت های صفر، 1، 3، 5، 15، 20 و 25 پس از مرگ، خارج و مورد آزمایش قرار گرفت. در هر حیوان، کلیه راست، با استفاده از روش رایج، در محلول فرمالین 10% بافر شده، تثبیت شد (شاهد) ولی کلیه های چپ، پس از تاباندن امواج مایکروویو، تحت عملیات تثبیت بافت قرار گرفتند. نمونه ها، پس از آبگیری، شفاف سازی و آکندگی، با پارافین، قالب گیری شده و از آنها برش هایی با ضخامت 5 میکرون تهیه شد. برش های بافتی، پس از رنگ آمیزی، به وسیله میکروسکپ نوری مورد مطالعه و بررسی توصیفی قرار گرفتند.

یافته ها: تغییرات مورفولوژیک و ساختاری بافتی در طی 20 ساعت اول پس از مرگ بافت، در نتیجه استفاده از هر دو روش، مشابه بود. لیکن در نمونه های تهیه شده در ساعت 25 بعد از مرگ، بافت های پایدارشده توسط روش رایج، دچار تغییرات ساختاری پس از مرگ شده بودند؛ در حالی که بافت هایی که پس از تابش امواج مایکروویوو، تثبیت شده بودند، تا حد بیشتری ساختمان طبیعی خود را حفظ نموده بودند.

نتیجه گیری: در مورد بافت هایی که تا 25 ساعت از مرگ آنها می گذرد، استفاده از امواج مایکروویو قبل از تثبیت، ضمن تسریع نفوذ ماده تثبیت کننده به داخل بافت، با متوقف ساختن روند تجزیه بافت، موجب حفظ نسبی ساختمان طبیعی بافت شده بود. پیشنهاد می شود مطالعات تکمیلی دیگری با استفاده از تکنیک های ارزیابی کامپیوتری تصاویر بافتی به کمک نرم افزارهای مربوط، ایمونوهیستوپاتولوژی و میکروسکوپ الکترونی انجام شوند.