بررسی نتایج پیگیری یک ساله بالون والولوپلاستی تنگی مادرزادی دریچه آئورت در کودکان به مدت 10 سال در بیمارستان قلب شهید رجایی

سابقه و هدف: بالون والولوپلاستی تنگی دریچه ای آئورت (as) از حدود 20 سال قبل شروع شده و تاکنون پیشرفت های زیادی در این زمینه صورت پذیرفته است. با توجه به عدم اطلاع از سرانجام بالون والولوپلاستی تنگی مادرزادی دریچه ای آئورت و به منظور تعیین پیش آگهی و عوارض آن، این مطالعه به مدت 10 سال (طی سال های 1376 لغایت 1385) انجام شد.

روش بررسی: تحقیق با طراحی داده های موجود روی کلیه کودکان مبتلا به تنگی مادرزادی دریچه آئورت که طی مدت 10 سال به بیمارستان شهید رجایی مراجعه کرده بودند و مورد بالون والولوپلاستی قرار گرفته بودند، انجام گرفت. اطلاعاتی از قبیل سن، جنس، دفعات بالون والولوپلاستی، فشار بطن چپ قبل و بعد از بالون، گرادیان فشار در سطح دریچه قبل و بعد از بالون و همچنین یک سال پس از آن، شدت نارسایی دریچه قبل و بعد از بالون و یک سال پس از آن، تعداد اعمال جراحی تعویض دریچه آئورت و مرگ مشخص و با آزمون های آماری مورد قضاوت بالینی قرار گرفتند. این 10 سال به دو دوره 5 ساله تقسیم گردید و بیماران در این دو دوره با هم مقایسه شدند.

یافته ها: فشار بطن چپ از 172.5±19.02 میلی متر جیوه در قبل از والولوپلاستی به 136±23.2 میلی متر جیوه پس از والولوپلاستی رسید (p<0.001) و گرادیان فشار پس از والولوپلاستی به 37±13.5 میلی متر جیوه با کاتتریسم و 42.6±11.5 میلی متر جیوه با اکوکاردیوگرافی کاهش یافت (p<0.001). پس از بالون والولوپلاستی، حداکثر گرادیان داپلر موجود در سطح دریچه از 42.6±11.5 میلی متر جیوه بلافاصله بعد از بالون به 51.2±11.8 میلی متر جیوه در پایان یک سال و همچنین متوسط گرادیان داپلر موجود در سطح دریچه از 24±7.3 میلی متر جیوه بلافاصله پس از والولوپلاستی به 28.5±7.6 میلی متر جیوه در انتهای یک سال پیگیری افزایش یافت. 2 بیمار (1 درصد) پس از بالون والولوپلاستی فوت نمودند.

نتیجه گیری: به نظر می رسد که بالون والولوپلاستی as درصورتی که با بالون و وسایل مناسب انجام پذیرد و توسط پزشکان مجرب در این خصوص صورت گیرد و بیماران در سنین پایین تری تحت والولوپلاستی قرار بگیرند، می تواند روش نسبتاً بی خطری باشد.