اقدامات جراحی در درمان تزریق مواد هیدروکربنی بداخل نسج نرم

سابقه و هدف: امروزه تزریق مواد هیدروکربنی بعنوان یک روش عجیب اقدام به خودکشی مطرح است هر چند در حوادث خانگی و صنعتی هم گزارش می شود. نظر جراحان در برخورد با سلولیت شیمیایی و عوارض ناشی از آن متفاوت و بحث برانگیز می باشد. این تحقیق با هدف بررسی اقدامات جراحی انجام شده در بیمارانی که به تزریق مواد هیدروکربنی مبادرت کرده اند و ارائه راهکار عملی برای درمان آنها بر روی بیماران مراجعه کننده به بخش جراحی بیمارستان لقمان حکیم صورت گرفت.

روش بررسی: در این مطالعه توصیفی، 21 بیمار که با تزریق مواد هیدروکربنی در فاصله سال های 84-1380 به بیمارستان مراجعه کرده بودند، وارد شدند.

یافته ها: اکثریت بیماران مرد، مجرد و در گروه سنی 29-20 سال بودند. نیمی از مردان مورد مطالعه معتاد به مواد مخدر بودند. 6 بیمار دارای سابقه بیماری روانی ثابت شده و 5 بیمار دارای سابقه اقدام به خودکشی بودند. بیشترین ماده تزریقی بلوک کننده های کولیناستراز با حامل و پایه هیدروکربور (10 مورد) بودند. اغلب موارد در ناحیه قدام ساعد تزریق شده بود (15 مورد). بیشترین علامتی که بیماران با آن مراجعه نمودند، درد و تورم محل تزریق (21 مورد) و بیشترین نشانه حساسیت موضعی (21 مورد) و اریتم (17 مورد) بود. اکثریت بیماران دارای شمارش گلبول های سفید بالا (18 مورد) و گرافی سینه طبیعی بودند. 18 بیمار در سیر بیماری به عمل جراحی نیاز پیدا کردند. شایعترین عمل جراحی زودرس فاشیوتومی و دبریدمان (13 مورد) و شایعترین عمل دیررس انجام پیوند پوست بود (10 بیمار). بیشترین عارضه ناشی از تزریق پس از تحریک پوستی، ایجاد سندرم کمپارتمان بود. هیچ موردی از مرگ بیماران مشاهده نشد.

نتیجه گیری: کنترل دقیق موضع تزریق جهت تشخیص به موقع عوارض موضعی و بررسی اعضای بدن جهت شناسایی عوارض عمومی در این بیماران راهکار مناسبی می باشد. علیرغم درمان های نگهدارنده اکثریت بیماران به دلیل ایجاد عوارض موضعی، به جراحی نیاز خواهند داشت.