بررسی فراوانی نقاط agnor در افتراق هایپرپلازی پروستات از آدنوکارسینوم پروستات

سابقه و هدف: تمایز کارسینوم پروستات و هیپرپلازی خوش خیم آن در بسیاری از موارد حتی برای پاتولوژیست های با تجربه مشکل آفرین می شود. در این مطالعه مفید بودن به کارگیری تکنیک رنگ آمیزی agnor (argyrophilic nucleoli organizer region) جهت تمایز آدنوکارسینوم پروستات و هیپرپلازی خوش خیم پروستات bph (benign prostate hyperplasia) در نمونه های موجود در آرشیو پاتولوژی بیمارستان خاتم الانبیاء (ص) زاهدان در سال 1387 آن بررسی شد.

مواد و روش ها: در یک مطالعه توصیفی تعداد 15 مورد آدنوکارسینوم پروستات (بدون در نظر گرفتن درجه هیستولوژیک) و 15 مورد هیپرپلازی خوش خیم آن انتخاب و به وسیله رنگ آمیزی agnor رنگ آمیزی شد. نمونه ها از بلوک های پارافینی پروستات بایگانی شده تهیه شد. داده ها با نرم افزار spss ویرایش 11 و با استفاده از آزمون t و من ویتنی آنالیز گردید و p<0.05 معنادار در نظر گرفته شد.

نتایج: تعداد متوسط agnor در هیپرپلازی خوش خیم پروستات 1.39 در هر سلول و در آدنوکارسینوم پروستات 2.48 در هر سلول بود و در هیپرپلازی خوش خیم یک یا دو نقطه agnor با حاشیه مشخص وجود داشت، ولی در آدنوکارسینوم پروستات تعداد متعددی نقاط agnor منظم وجود داشت. در هیپرپلازی خوش خیم پروستات تعداد سلول هایی که سه یا بیشتر نقاط agnor داشتند، 4.7 بود، در حالی که در آدنوکارسینوم تعداد آنها 41.47 بود (p<0.05).

نتیجه گیری: با توجه به اختلاف معنادار بین تعداد نقاط agnor در هایپرپلازی خوش خیم پروستات و آدنوکارسینوم پروستات می توان از رنگ آمیزی agnor در تمایز بین هیپرپلازی خوش خیم پروستات و آدنوکارسینوم پروستات استفاده کرد.