بررسی میزان اثر بخشی مصرف موضعى عسل در ترمیم زخم پوست با ضخامت کامل در موش صحرایی نر

هدف: در این تحقیق تاثیر استفاده موضعی عسل بر التیام زخم باز پوست موش صحرایی نر مورد بررسی قرار گرفت.

روش بررسى: 50 سرموش صحرایی نر نژاد ویستار با وزن 25±225 به طور تصادفی در گروه های شاهد و مورد قرار گرفتند. تحت بیهوشی عمومی با رعایت شرایط استریل یک زخم مدور به ضخامت اپیدرم و درم با قطر 2 سانتی متر در پشت گردن هر موش صحرایی ایجاد شد. روز جراحی را روز صفر در نظر گرفته و از روز صفر تا موعد معین به صورت یک روز در میان سطح زخم گروه تجربی با عسل نجوشیده تجارتی پوشیده شد و زخم گروه کنترل با سالین شسته مى شد. جهت مطالعات هیستوپاتولوژیک روزهای سوم، هفتم، چهاردهم و بیست و هشتم بعد از جراحى موش های صحرایی را کشته و از زخم و پوست سالم مجاور نمونه تهیه شد پس از انجام مراحل بافت شناسى و رنگ آمیزى با هماتوکسیلین و ائوزین و وانگیسن تعداد عروق خونی روز سوم، هفتم و چهاردهم و عمق بافت گرانوله روز هفتم و تراکم فیبروبلاست ها و سلول های التهابی و کلاژن در روزهای سوم، هفتم، چهاردهم و بیست و هشتم بررسی شد. آزمایشات تانسیومتری روز بیست و هشتم و از بستر زخم و پوست سالم دو طرف آن به عمل آمد. داده ها با روش  student –t- testتجزیه و تحلیل آماری شد.

یافته ها: در گروه تجربى عسل عمق گرانولاسیون روز هفتم افزایش معنادار (p<0.05) نشان مى دهد تعداد رگ نیز در همه روزهاى مورد مطالعه افزایش نشان مى دهد اگر چه این افزایش معنادار نیست. در آزمایش تانسیومترى حداکثر نیرویى که بافت تحمل مى کند، افزایش معنادار (p<0.05) نشان مى دهد.

نتیجه گیرى: به نظر مى رسد کاربرد موضعی عسل بر زخم باز پوست موجب تسریع روند التیام زخم می شود.