شیوع افسردگی در بیماران مبتلا به هپاتیت مزمن بی و سی تحت درمان با اینترفرون

هدف: بیماری مزمن کبدی نهمین علت مرگ و میر در دنیا و شایع ترین علت آن هپاتیت ویروسی می باشد. در کشور ما حدود دو میلیون نفر ناقل هپاتیت b بوده و از این جمعیت حدود 300-200 هزار نفر به بیماری کبدی مبتلا می باشند. شیوع هپاتیت c مزمن نیز در 200 میلیون نفر از مردم جهان گزارش شده است. مزمن بودن این بیماری، استفاده از داروهایی از قبیل اینترفرون که دارای عوارض روانی هستند و ترس از عوارض ناشی از بیماری از طرف دیگر می تواند باعث ایجاد علایم روانی از جمله افسردگی در بیماران مبتلا به هپاتیت مزمن ویروسی شود.

روش بررسی: در این مطالعه که یک مطالعه توصیفی مقطعی است بیماران مبتلا به هپاتیت مزمن c, b مراجعه کننده به مرکز هپاتیت تهران مورد ارزیابی قرار گرفتند. این بررسی با استفاده از دو پرسشنامه اجرا شده است. پرسشنامه اول شامل اطلاعات دموگرافیک و مشخصات و سیر بیماری هپاتیت و پرسشنامه دوم پرسشنامه بک می باشد که یک تست استاندارد شده برای ارزیابی علایم افسردگی می باشد. در مجموع 290 بیمار به سه گروه تقسیم شدند. داده ها با روش های آماری t استودنت، تحلیل واریانس، همبستگی و خی دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته ها: میانگین سنی بیماران 11.4±37.4 با حداقل 13 و حداکثر 69 سال بود. از کل بیماران 226 نفر (77.9%) مرد و 46 نفر (22.1%) زن بوده اند. میانگین نمره بک در مردان (9.2±10.5) و در زنان (10.5±14.6) بود که این اختلاف معنی دار بوده است (p<0.002). درصد شیوع افسردگی در گروه درمانی اینترفرون 86.7%، در گروه درمانی اینترفرون و ریباورین 60%، در گروهی که دارو مصرف نمی کردند 44.1% و در گروه درمانی لامیوودین 38.7% بوده که گروه درمانی اینترفرون با کلیه گروه های درمانی اختلاف معنی دار داشته است (p<0.01).

نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای افسردگی در بیماران تحت درمان با اینترفرون لازم است این بیماران همزمان تحت ارزیابی روانپزشکی نیز قرار بگیرند. افسردگی علاوه بر افت عملکرد، کاهش کیفیت زندگی، ممکن است به خودکشی بیانجامد. لذا بررسی شیوع علایم افسردگی از اهمیت زیادی برخوردار است.