تجربه ی مبتلایان به hiv/aids از تعامل با دیگران: یک مطالعه ی پدیدار شناسی

زمینه و هدف: پدیده ی hiv/aids در مناطق مختلف جهان و از جمله ایران در حال گسترش است و آسیب در ابعاد مختلف جسمی، روانی، اجتماعی و اقتصادی را سبب می گردد. آگاهی و درک عمیق از آنچه مبتلایان در زندگی با این پدیده و به ویژه در تعامل با دیگران تجربه می کنند بسیار ضروری است. تحقیق حاضر نیز با هدف درک بهتر و تبیین تجارب مبتلایان از تعامل با دیگران انجام گرفته است.

روش تحقیق: مطالعه ی حاضر مبتنی بر رویکرد کیفی و از نوع پدیدار شناسی تفسیری انجام گرفت. بدین منظور 19 فرد مبتلا به hiv/aids مبتنی بر هدف انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از مصاحبه های نیمه ساختارمند و یادداشت های در عرصه استفاده شد. متن مصاحبه ها ضبط گردیده و پس از پیاده سازی به روش دیکلمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها: شرکت کنندگان به طرق مختلف (تزریق های آلوده، دریافت فرآورده های خونی آلوده، روابط جنسی محافظت نشده و یا به طور نامشخص) به hiv مبتلا شده بودند. در 47.4 درصد آنان تعداد cd₄ مساوی یا کمتر از 200.mm³ بود. چهار درونمایه ی اصلی در این مطالعه ظهور یافت، که عبارتند از "پندارها، چتر حمایتی، رفتار متفاوت و واکنش متقابل" که هر یک را چندین درونمایه ی فرعی تر شکل می داد.

نتیجه گیری: تعامل با دیگران برای مبتلایان به طرق متفاوتی (رفتار حمایتی، غیر حمایتی و حتی تهدید آمیز) درک می گردد و اغلب بر وضعیت روانی، نوع واکنش ها و ماهیت تعامل متقابل افراد تأثیر منفی می گذارد. ارتقای سطح دانش، بهبود نگرش دیگران و تقویت رفتار مطلوب در تعامل با این مددجویان پیشنهاد می شود.