شکستگی های ستون فقرات در بیماران پذیرفته شده در بخش اورژانس بیمارستان پورسینای رشت (1382-1380)

مقدمه: تروما چهارمین عامل مرگ و آسیب های ستون فقرات و نخاع علت 3% مرگ ها است. آسیب های ستون فقرات جزء شایع ترین علل ناتوانی و مرگ به دنبال تروماست. آسیب های هم زمان نخاع می توانند منجر به نقایص عصبی و مشکلات اجتماعی- اقتصادی شوند.

هدف: تعیین توزیع فراوانی شکستگی های ستون فقرات، انواع آنها و برخی عوامل همراه در بیماران بستری در بخش اورژانس بیمارستان پورسینای رشت از سال 1382-1380.

مواد و روش ها: در یک بررسی توصیفی مقطعی با مراجعه به بایگانی بیمارستان، پرونده بیمارانی که از شروع سال 1380 تا پایان سال 1382 در بخش اورژانس بیمارستان پورسینا تحت عنوان شکستگی ستون فقرات بستری شده بودند بررسی شد. بیمارانی که شکستگی ستون فقرات آنها در رادیوگرافی ساده، ct-scan و یا mri تایید شده بود وارد مطالعه شدند. شرایط خروج از مطالعه عبارت بودند از عدم تطابق گزارش تصویربرداری با تشخیص پزشک، موجود نبودن گزارش تصویربرداری در پرونده، ترک بیمار قبل از تایید تشخیص. اطلاعات دموگرافیک، محل تشریحی، مکانیسم آسیب و نوع شکستگی از پرونده استخراج شد.

نتایج: پس از بررسی 215 پرونده، 41 مورد حذف شدند. 71.8% مرد بودند. متوسط سنی 40.75±15.55 سال و 23% بیماران در گروه 30-21 سال بودند. 51.7% شکستگی ها از نوع burst و 63.21% حوادث به علت سقوط از بلندی بود. در کل 54.6% شکستگی ها در ناحیه لومبار، 33.9% در توراسیک و 11.5% در سرویکال بودند. شایع ترین شکستگی لومبار در سطح (%60) l1، توراسیک در سطح (%64) t12 و سرویکال در سطح (%40) c7 بوده است.

نتیجه گیری: به نظر می رسد با توجه به آمار بالای ترومای ستون فقرات ناشی از سقوط از بلندی، با مراقبت های بیشتر بتوان تا حد زیادی از این نوع آسیب کاست.