درمان هومیوپاتی و بیماری پمفیگوس ولگاریس: گزارش چند مورد

زمینه و هدف: پمفیگوس ولگاریس یک بیماری زخمی تاولی و اتوایمیون مزمن است که پوست و مخاط را درگیر می نماید. شیوع این بیماری کم می باشد. داروهای مورد استفاده در درمان پمفیگوس عوارض زیادی دارند. در منابع هومیوپاتی درمان هایی برای این بیماری مطرح شده است. هدف از این مطالعه، بررسی اولیه تاثیر درمان هومیوپاتی در بیماری پمفیگوس ولگاریس می باشد.

معرفی مورد: در فاصله زمانی حدود 1.5 سال، دوازده بیمار جدید مبتلا به پمفیگوس ولگاریس که دارویی برای بیماریشان مصرف نمی کردند، شناسایی شدند. هفت بیمار با انجام درمان هومیوپاتی موافقت کردند. درمان هومیوپاتی در فاصله زمانی چهار هفته بین تشخیص اولیه و تشخیص نهایی که بیماران داروهای درمانی متداول را استفاده نمی کردند، تجویز شد تا کارایی درمان هومیوپاتی به تنهایی سنجیده شده و تداخلی با درمان متداول بیماری صورت نگیرد. بیماران در این فاصله زمانی از جهت میزان درد، احساس بهبودی و تعداد نواحی ابتلا مورد بررسی قرار گرفتند. در بیماران تحت درمان در دو بیمار پس رفت بالینی به طور واضح مشاهده شد و شش بیمار احساس بهبودی و کاهش درد و سوزش را بیان کردند. این طور به نظر آمد که هومیوپاتی کارآیی درمان متداول را در کنترل بیماری ندارد، ولی شاید به توان از آن به همراه درمان متداول جهت کاهش درد و میزان کورتون مصرفی و بهبود احساس در بیماران مبتلا به پمفیگوس استفاده کرد که این امر نیازمند بررسیهای بیشتر می باشد.