بررسی کارایی و تکرارپذیری سیستم سیدنی در ارزیابی و درجه بندی گاستریت مزمن

زمینه و هدف: گاستریت مزمن یکی از شایع ترین اختلالات گوارشی است و یافتن علت آن بخصوص هلیکوباکترپیلوری و عوامل مستعد کننده بدخیمی (آتروفی، متاپلازی روده ای) تا حد زیادی بر پایه بافت شناسی است؛ بنابراین سیستمی که بتواند از دقت و تکرارپذیری مناسبی برای ارائه مشاهدات برخوردار باشد، بسیار مهم است. سیستمی که امروزه به طور رایج برای ارزیابی و درجه بندی گاستریت مزمن به کار می رود، updated sydney می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان توافق بین مشاهده کنندگان در مورد هر کام از معیارهای این سیستم و به عبارتی بررسی میزان تکرارپذیری مشاهدات انجام شد.

روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی، 44 نمونه بیوپسی آندوسکوپی معده با رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین (h&e) و گیمسا توسط دو نفر متخصص آسیب شناسی به طور مجزا مورد بازبینی قرار گرفت. هر متخصص آسیب شناسی برای معیارهای سیستم سیدنی یعنی شدت التهاب (آماس) مزمن و تراکم (دانسیته) هلیکوباکترپیلوری (h.p) به صورت 0-3 (عدم، خفیف، متوسط و شدید) و آتروفی غددی و متاپلازی روده ای به صورت 10 (وجود، فقدان) نمره ای تعیین نمود. میزان ارتشاح نوتروفیلی (دال بر فعالیت بیماری) نیز به صورت 0-3 بررسی شد. نتایج حاصل از مشاهدات با استفاده از محاسبه ضریب k و آزمون آماری mcnemar مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته ها: بیشترین میزان توافق در مورد متاپلازی روده ای (k=0.81) مبنی بر توافق عالی بود. در مورد شدت التهاب مزمن (k=0.67)، تراکم (k=0.62) h.p و ارتشاح نوتروفیلی (k=0.68) توافق خوبی وجود داشت. کمترین میزان توافق در مورد آتروفی غددی (k=0.32) بود.

نتیجه گیری: سیستم سیدنی، سیستم مفیدی برای ارزیابی و درجه بندی گاستریت مزمن است و در بیشتر موارد توافق خوبی بین مشاهده کنندگان وجود دارد؛ این سیستم از تکرارپذیری مناسبی برخوردار است. به نظر می رسد عدم توافق مناسب در مورد آتروفی ناشی از تفاوت های فرد در ارزیابی و فقدان معیارهای تشخیصی استاندارد برای وجود و شدت آن باشد.