بررسی تغییرات میزان اینترلوکین – 6 (il-6) در مایع شیار لثه ای حین حرکات ارتودنسی

روش بررسی: 14 بیمار (9 زن و 5 مرد با میانگین سنی 5/2  1/15 سال) که باید پره مولر اول آن ها خارج می شد و دارای مال اکلوژن کلاس i بودند، دراین کارآزمایی بالینی شرکت کردند. یکی از دندان های کانین فک بالای هربیمار با یک نیروی مداوم ارتودنسی (فنرniti) تحت حرکت دیستالی قرار گرفت (distalized canine: dc) بر روی دندان کانین قرینه آن براکت ارتودنسی قرارگرفت، ولی نیروی ارتودنسی به دندان وارد نشد (contralateral canine: cc) و یکی از دندان های کانین فک پایین به عنوان کنترل در نظر گرفته شد و هیچ دستگاهی روی آن قرار نگرفت. (antagonist canine:ac) وضعیت پریودنتال بیماران قبل از مداخله و 14 و 28 روز پس از مداخله ثبت گردید. مایع شیار لثه ای در بیماران قبل از مداخله و 14و28 روز پس از آن به صورت مجزا از سطوح مزیال و دیستال دندان های مورد بررسی توسط کاغذ مخصوص جذب gcf جمع آوری شد و سپس میزان il-6 توسط روش elisa تعیین گردید. میزان il-6 درسطوح مزیال و دیستال دندان های cc,dc و ac قبل و بعد از اعمال نیرو با روش های آماری anova برای داده های تکراری و مقایسه چندگانه lsd مورد آنالیز آماری قرار گرفت. 05/0p< به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.

یافته ها: با وجود این که شاخص های التهابی لثه (ایندکس پلاک و شاخص خونریزی از لثه) در هر دو دندان dc و cc نسبت به زمان آغاز مطالعه افزایش یافت، ولی این اختلاف از لحاظ آماری معنی دار نبود. میزان il-6 در gcf در دندان dc نسبت به دو دندان دیگر افزایش معنی داری را در 14 روز پس از مداخله نشان داد (002/0p=). همچنین میزانil-6 در دندان dc در 14 روز پس از مداخله به صورت معنی داری بالاتر از زمان آغاز مطالعه و 28 روز پس ازمداخله بود (009/0=p). میزان il-6 در دندان cc نیز در طول مطالعه افزایش یافت، ولی میزان آن کمتر از دندان dc بود. میزان il-6 در دندان ac در طول مطالعه، در حد پایه باقی ماند.

نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاضر حاکی از آن است که غلظت il-6 در اثر اعمال نیروی ارتودنسی، در روز 14 به بیشترین حد خود می رسد و در سطح فشار و کشش تفاوت معنی داری ندارد.