نقش هنر و معماری در توسعه گردشگری و جذب گردشگران خارجی (مطالعه موردی روستای ابیانه)

امروزه گردشگری بویژه گردشگری هنری (هنر گردی) گستره جهانی یافته است. صفت گردشگری هنری یکی از استراتژی های توسعه هنرگردی برای ورود ارز، ایجاد اشتغال و حمایت از رشد همه جانبه می باشد. سرزمین باستانی ایران از کهن ترین تمدن های بشری محسوب می شود و در حال حاضر آثار هنر و معماری در بناهای تاریخی هویت شناخته شده مملکت ماست. در این بین روستای ابیانه که در 40 کیلومتری شمال غربی نظنز در استان اصفهان واقع شده به اعتبار آثار و بناهای تاریخی پر تنوعش باید از زمره ی اسثنائی ترین روستاهای ایران به شمار آورد. شکوه معماری بومی و سرشار از زیبایی این روستا آن را در شمار نمونه هایی کم نظیر دیدنی های جهان درآورده است. از این رو در این جا سوال این است که پتانسیل ها و محدودیت های توسعه گردشگری هنری کدام است و چه راهبردها و راهکارهایی جهت توسعه گردشگری هنری که منجر به جذب گردشگران داخلی و خارجی می شود وجود دارد. با توجه به اینکه کشور ایران یکی از کشورهای در حال توسعه و پرجاذبه هنری در خاورمیانه می باشد لذا بدهی است که توسعه گردشگری به طور اعم در کشور ما مورد توجه قرار گیرد. توسعه هنر و معماری ابنیه های تاریخی و توسعه گردشگری دو عامل مرتبط با یکدیگرند که توسعه هر کدامشان تاثیری مثبت بر دیگری دارد. در این پژوهش از دو روش اسنادی-کتابخانه ای و میدانی به منظور جمع آوری اطلاعات استفاده گردیده است و جهت روشن شدن مبانی نظری تحقیق با رجوع به کتابخانه ها از کتب و مقالات نگاشته شده و پایان نامه ها استفاده می شود. آثار هنر و معماری اعجاب انگیز در بناها-موزه های مردم شناسی-آتشکده ها و حسینه-امامزاده و خانگاه در روستای ابیانه در صورت توجه می تواند در رشد و رونق گردشگری در سطح منطقه ای و ملی نقش شایان توجهی داشته باشد. در این مقاله سعی شده که با معرفی نمونه هایی از هنر و معماری مسکونی موجود در روستای ابیانه بتوان به بررسی رابطه بین هنر و معماری و توسعه گردشگری و نحوه تاثیر آن در جذب گردشگران داخلی و خارجی پرداخت.