ارائه راهکارهای کالبدی برای ارتقاء تعاملات اجتماعی در میدان های شهری

میدان به عنوان یک فضای شهری، یکی از مهم ترین مکان هایی است که محل برخوردهای چهره به چهره و عرصه تعاملات اجتماعی شهروندان به شمار می رود. وجود بحران ترافیک وسایل نقلیه، باعث کمبود شدید فضای عمومی با قابلیت پذیرش تعاملات اجتماعی شده است. با توجه به افزایش روزافزون مسیرهای سواره در شهرهای مدرن امروزی و نیز افزایش تراکم در ساخت و ساز بلندمرتبه ها، سیمای شهرهای کنونی به صورت هم جواری ساختمان های بلند و بی روح که بعضاً توسط مسیری خشک و آسفالته به نام خیابان بریده شده است، تعریف می گردد. این در حالی است که با توجه به فشارهای روانی روزمره، نیاز به فضاهایی برای برقراری ارتباط بیشتر با طبیعت، انسان و فضای باز، بیش از پیش احساس می گردد و این میدان های پر ارزش طی دهه های گذشته در اثر بی توجهی رونق و سرزندگی خود را از دست داده اند. مقاله حاضر بر آن است با هدف بررسی مفهوم فضای شهری، مراحل و ابعاد مختلف تجلی کالبد شهری در تعاملات اجتماعی را با مطالعه میدان های شهری مورد بررسی قرار داده و راهکارهایی کالبدی برای طراحی این فضاهای شهری، به منظور تقویت تعاملات اجتماعی شهروندان ارائه داده است. روش پژوهش از نوع تفسیری- تحلیلی است و برای گردآوری مطالب از مطالعات کتابخانه ای و منابع اطلاعاتی الکترونیکی و چاپی استفاده شده است. میدان شهری مطلوب که با شناخت صحیح و برنامه ریزی دقیق طراحی شده باشد، یک فضای باز شهری است که محل رفت و آمد، مکث و توقف، استراحت، به سر بردن اوقات و مراودات اجتماعی هست. از مهم ترین راهکارهای این مقاله می توان به ساماندهی کاربری ها متنوع به لحاظ زمانی، طراحی فضاهای نمایشگاهی موقت جهت فروش و عرضه کالا و طراحی مبلمان های متناسب با نیازهای ساکنین اشاره کرد.