مدیریت پاداش عاملی موثر در احیای بافت های فرسوده

امروزه در نظریه های شهرسازی در سرتاسر جهان مشارکت شهروندان جایگاه مهمی به خصوص در فرآیند بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده شهری یافته است. لیکن تا به امروز و با وجود کمک ها و پاداش های در نظر گرفته شده بعنوان مشوق های طرح های نوسازی، شاهد مشارکت شهروندان در این دسته از طرح ها در حد مطلوب نبوده ایم. با توجه به ضرورت موضوع، نظریه نوسازی نهنگی! در پی آن است تا به اهمیت مدیریت پاداش، بعنوان یکی از عوامل انگیزشی در فرآیند مشارکتی شهروندان در طرح های شهری بپردازد و در این مسیر با تبیین نظریه مدیریت پاداش و نگاهی نوین، که بلانکارد به این مهم در کتاب نهنگ ها نموده است، به نقش مدیریت صحیح پاداش در نوسازی بافت های فرسوده و ضرورت آموزش گام به گام مشارکت به شهروندان، پرداخته شده است. نتایج حاصل از این پژوهش بر این نکته تاکید دارد که مدیریت پاداش در عملکرد مشارکتی ساکنان بافت های فرسوده بسیار موثر بوده و  در حقیقت پاداش، پایه رفتارهای انگیزشی ساکنان است. مدیریت پاداش اثربخش در نهایت باعث بالا بردن سطوح انگیزشی می شود؛ در حالی که مدیریت پاداش ناکارآمد موجبات بی انگیزگی را در بین ساکنان بافت های فرسوده فراهم می آورد. این شمشیر دو لبه باید به شیوه ای علمی و نظام مند مدیریت گردد.