نگرشی بر مفهوم و نقش توسعه پایدار در طراحی و ساخت

مفهوم پایداری در دهه 1970 میلادی، نتیجه آگاهی بشر نسبت به مسائل محیط زیست و مشکلات فرهنگی-اجتماعی و اقتصادی می باشد. یکی از مهم ترین اهداف توسعه پایدار، حفظ طبیعت و اصلاح نگاه به آن است و تجلی توسعه پایدار در حوزه محیط ساخته شده، معماری پایدار نامیده می شود. توسعه پایدار در دهه اخیر به محور اصلی مباحث در بسیاری از رشته های علمی تبدیل شده است. از این رو دستیابی به توسعه پایدار در گرو توجه به ارکان اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیست محیطی در یک جامعه است و امروزه معماری به عنوان اصلی اثرگذار بر تمامی ارکان توسعه، بیش از پیش نیازمند مطالعه در این زمینه می باشد. با جستجو درباره معضلات پیش روی انسان معاصر و راه حل آنها در معماری پایدار، نقش طبیعت در طراحی و به فراخور آن در زندگی هر چه بیشتر آشکار می گردد. در نظر گرفتن نقش انسان و همچنین معماری به عنوان یک فرآیند که منجر به پایداری می گردد، از نکات مهمی در دستیابی به این مهم می باشد. در این تحقیق با بیان مفهوم و ابعاد توسعه پایدار و چالش های پیش روی آن، ویژگی های طراحی پایدار و اقدامات لازم جهت دستیابی به معماری سبز مطرح شده است. روش این پژوهش مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای است و رویکردی توصیفی دارد. نتایج به دست آمده از این پژوهش با هدف معماری پایدار به روش های دستیابی به طراحی مناسب و پایدار کمک خواهد کرد.