بررسی عوامل موثر بر پایداری اجتماعی در مسکن

شناخت و توجه به نیازهای انسان، بیش از هر پروژه ای در مسکن نمود پیدا می کند. و از چنان اهمیتی برخوردار است که می توان آن را مرکز دنیای فرد نامید بنابراین خانه باید در فضای درونی و جلوه بیرونی خود توقع مرکز دنیای فرد بودن را برآورده کند. این در حالی است که امروزه به علت جبر زندگی و یا تک بعدی نگری و اصل قرار گرفتن اقتصاد، بسیاری از ارزش های انسانی، اجتماعی و بومی و فرهنگی نادیده گرفته می شود. و حریم و حرمت و آرامشی که در مسکن بود از بین رفته و دیگر جوابگوی نیازهای اجتماعی نباشد و باعث از دست رفتن گوهر ناب معماری ایرانی که طی قرن ها ممارست به ایدال ها دست یافته بود گردد. این در حالی است که انسان تابع هر فلسفه و ایدئولوژی، جهان بینی و یا هر فرهنگی که باشد نیازمند زندگی اجتماعی است چرا که اجتماعی زیستن یکی از نیازهای روحی و روانی اوست و از آنجایی که رابطه اجتماعی در فضا و زمان اتفاق می افتد بنابراین مجاورت می تواند علت شروع رابطه اجتماعی باشد. لذا اعمال نگاه پایدار به ساخته های مسکونی می تواند تاثیر شگرفی در فرآیند توسعه پایدار و باز گرداندن هویت از دست رفته داشته باشد. در پژوهش حاضر بر مبنای مطالعات کتابخانه ای و با بهره گیری از منابع فارسی و غیرفارسی مرور اجمالی بر مفهوم مسکن در گذشته و عوامل موثر در پایداری مسکن امروزی از بعد اجتماعی (راحتی، آسایش، امنیت، رشد، هویت اجتماعی) با استفاده از نظریات متخصصان این حوزه مورد بررسی قرار می گیرد و انتظار می رود با بررسی ارتباط این عوامل با یکدیگر به نتایج مثبتی جهت بهبودی فضای زیست از بعد اجتماعی دست پیدا کنیم.