رویکرد جامع نگری در راهکارهای معماری اسلامی (از مشربیه در خانه های عربی تا ارسی در خانه های ایرانی)

مشربیه و ارسی دو عنصر کالبدی و فضایی در معماری خانه های عربی و ایرانی در سرزمین های اسلامی می باشد که نقطه عطف و وجه تمایز خانه های مختلف این دو منطقه از یکدیگر می باشند. این دو عنصر کالبدی و فضایی علاوه بر آنکه پاسخ دهنده به وجوه مختلف نیازهای عملکردی انسان بوده است از سویی پاسخ دهنده به وجوه نیازهای آرامشی و وجوه نیازهای زیبایی شناسی انسان نیز می باشد. این مقاله در پی آن است که با نقد بینش و نگاه سکولار حاکم بر انسان معاصر و به تبع آن بر معماری معاصر؛ رجوع معماری امروز را جهت خارج شدن از بحران هایی که معماری امروز را فراگرفته به معماری اسلامی و معماری بومی مناطق نسبت دهد. چرا که این معماری به دلیل تداوم در طول حیات خود و سابقه عقل تاریخی، در معرض آزمون و خطاهای بسیاری در طول تاریخ قرار گرفته است که نتیجه آن توانسته به راهکارهایی دست یابد که پاسخ دهنده به وجوه مختلف نیازهای متفاوت مخاطبین در گذر زمان بوده اند و در عین حال که در پاسخ به نیازهای آسایشی و عملکردی انسان بوده، در درون خود توانسته اند به نیازهای آرامشی و وجوه زیبایی شناسی انسان نیز پاسخگو باشند. این مقاله در نظر دارد با معرفی هر یک از این دو عنصر کالبدی و فضایی در معماری کشورهای اسلامی و بررسی اشتراکات و افتراقات آنها به بررسی جامعیت نگاه در رویکرد معماری اسلامی و بومی بپردازد و اینکه این معمار چگونه می تواند با نگاهی جامع در زندگی و به تبع آن در معماری دست یابد که در عین حال که به نیازهای آسایشی انسان جواب می دهد پاسخگو به نیازهای آرامشی و  زیبایی شناسی انسان نیز باشد.