بافت های با ارزش روستا، جاذبه ای گردشگری جهت پایداری سیستم های روستایی (مطالعه موردی: روستای اشتران)

گردشگری به عنوان بزرگ ترین صنعت خدماتی دنیا، نقش و جایگاه ویژه ای در توسعه مناطق جغرافیایی دارد. هنگامی که ابعاد و زمینه های مرتبط با گردشگری به خوبی شناخته شود، این وضعیت نمود بیشتر و عینی تری پیدا خواهد کرد. محوریت مطالعاتی در این شاخه ی علمی، تعیین مکان های ویژه ی گردشگری و ترکیب نمودن آن با مواریث فرهنگی، تاریخی و اکولوژیکی به منظور دست یابی به توسعه پایدار گردشگری است. توسعه گردشگری در روستاهایی که دارای بافت با ارزش تاریخی و معماری بوم گرا هستند، به معنی بالفعل نمودن ارزش ها و جاذبه های معماری روستا و معرفی آن به عنوان مقصد گردشگری است. روستای اشتران به سبب داشتن ویژگی های تاریخی و مذهبی در معماری چشم اندازهای طبیعی و فرهنگی، اهمیت و پتانسیل بالایی در زمینه ی ایجاد قطب گردشگری و جذب گردشگر دارند. در این پژوهش جاذبه های روستای اشتران شناسایی شده و وضعیت توانمندی گردشگری آنها مورد ارزیابی قرار گرفته است. برای ارزیابی جاذبه های منطقه از نقشه های زمین شناسی، توپوگرافی و داده های میدانی استفاده شده و میزان توانمندی گردشگری آنها بر اساس روش رینارد مورد ارزیابی قرار گرفته و رتبه بندی شده اند. که نتایج آن نقش قابل توجهی در برنامه ریزی متناسب با قابلیت های گردشگری این روستا و سرمایه گذاری های عمرانی در توسعه ی گردشگری و همچنین پایداری سیستم های روستایی فراهم خواهد نمود.