مطالعه ی آزمایشگاهی تغییر دبی سیال تزریق شده به حوزه ی سنگهای داغ و خشک برای استحصال انرژی زمین گرمایی

حوزه های سنگهای داغ و خشک (پتروترمال) بزرگترین منابع قابل دسترس انرژی زمین گرمایی هستند که معمولا در عمق 3 تا 6 کیلومتری زمین یافت می شوند. پس از اکتشاف هر حوزه پتروترمال، یک چاه ورودی برای تزریق سیال به درون حوزه و چاده دیگری برای خروج سیال به سطح زمین حفر می شود و این چاه ها به روشهای مختلف از جمله فشار هیدرولیک آب، در زیر زمین به یکدیگر مرتبط می شوند تا سیال تزریق شده به حوزه پس از عبور لابه لای سنگ های داغ، انرژی حرارتی را همراه خود از چاه خروجی به سطح زمین حمل کند. یکی از پارامترهای مهم در این سیستم میزان دبی سیال تزریق شده به بستر سنگی می باشد، لذا در این تحقیق با ساخت دستگاهی که شرایط دمایی سنگ های درون زمین را عملا شبیه سازی می کند، تاثیر میزان دبی سیال تزریق شده را بررسی نمودیم که مشاهده شد هر چه عدد رینولدز افزایش یابد مقدار گرمای گرفته شده از سنگها نیز بیشتر خواهد شد.