گذر و درنگی بر معماری بدون معمار (2) (جستاری بر کیفیت کالبدی اکو موزه ی میراث روستایی استان گیلان)

امروزه یکی از عواملی که موجب به وجود آمدن توسعه ی پایدار در شهر ها می شود ایجاد و تولید اکو موزه هایی است که به صورت آزاد و سر باز برای آشنایی مردم به وجود آمده است تا با گذشته ی خود چه از لحاظ گویشی، لهجه ای، فرهنگی و ... بلکه از لحاظ معماری آشنا شوند و ببینند که گذشتگان چگونه پاسخگوی نیازهای اقلیمی خود بودند. در گیلان فاصله ی بین روستاها از هم پیاده 10 دقیقه و با ماشین 5 دقیقه است ولی در این فاصله نوع معماری هر روستایی در گیلان، خاص خودش است و نحوه ی پاسخگویی آن به نیاز های اقلیمی متفاوت. گیلان استانی است که نمی توان از آن به گستردگی یاد کرد اما9  حوزه ی مختلف اقلیمی را می توان در آن شاهد بود. که این 9 حوزه را می توان زیر مجموعه ی یک تقسیم بندی به نام معتدل و مرطوب شناخت. که نگارنده معتقد است این نوع شناخت ظلم بزرگی به پاسخگویی هر استان به نیازهای اقلیمی خودش است، چرا که با این تقسیم بندی نمی توان پی برد به درک صحیحی از پاسخ های هر روستا به بستر خود جهت ارائه ی طرح ایده آل. بنابر بر این به بررسی این 9 حوزه پرداختیم که همه را در یک جا به نام اکو موزه میراث روستایی گیلان می شود پیدا کرد.