شبیه سازی فرایند تزریق دی اکسید کربن به عنوان یک روش ازدیاد برداشت و بررسی پارامترهای مهم

امروزه گسترش نیاز روز افزون به نفت در جهان کشورها را بر آن داشته که از ذخایر نفتی خود حداکثر استفاده را بنمایند لذا سعی می شود بواسطه تولید در طول عمر یک مخزن حداکثر میزان تولید نفت از آن استحصال شود، در این پروژه افزایش بازیافت مخزن فهلیان یکی از میادین جنوب غربی ایران با استفاده از روشهای ازدیاد برداشت (تزریق گازهای غنی، دی اکسید کربن، متان، نیتروژن، ترکیب نیتروژن و دی اکسید کربن، گاز سبک، تزریق همزمان و متناوب آب و گاز و تزریق آب) مورد بررسی قرار گرفته است. (مخزن فوق زیر اشباع بوده و فاقد کلاهک گازی فعال اولیه و آبده قوی می باشد). در این تحقیق آنالیز حساسیت سنجی بر روی نسبت k_v/k_h، نرخ گاز تزریقی، بازه تکمیل چاه تزریقی و الگوی تزریق چاه ها برای تعیین پارامترهای موثر در شبیه سازی و به دست آوردن بهترین سناریو جهت ازدیاد برداشت انجام شده است. نتایج به دست آمده حاکی از این بوده که در فرایند تزریق امتزاجی بالاترین بازیافت حاصل خواهد شد که این امر به دلیل حل شدن گاز در نفت، کاهش گرانروی، انبساط نفت، کاهش کشش سطحی بین نفت و سنگ مخزن بوده که باعث حرکت نفت در داخل شبکه حفرات خواهدشد. در فرایند همزمان و متناوب تزریق آب و گاز علاوه بر کاهش هزینه های سرمایه ای، با کاهش قابلیت تحرک پذیری و ایجاد جبهه حرکت پایدار، سطح تماس سیال تزریقی و نفت افزایش می یابد و بازده جاروبی اعم از میکروسکوپیک و ماکروسکوپیک افزایش یافته و زمان رسیدن سیال تزریقی به چاه های تولیدی نیز به تاخیر خواهد افتاد. در پایان به بررسی پارامترهای اقتصادی پراخته شده است و نشان داده شده که اگر چه تزریق امتزاجی گاز غنی ضریب بازیافت نهایی نفت را 1.83% بیشتر از روش تزریق امتزاجی گاز دی اکسید کربن افزایش می دهد ولی از لحاظ پارمترهای اقتصادی این روش توحیه اقتصادی نداشته و دارای ارزش خالص فعلی و نرخ بازده داخلی کمتری نسبت به تزریق دی اکسید کربن می باشد.