بررسی انعطاف پذیری در فضای داخلی مجتمع های مسکونی

مسکن برای انسان همواره معنا و تأثیری فراتر از پناهگاه داشته و با خود، بینش، فرهنگ و شیوه خاص نگاه به زندگی را ساخته و به نمایش درمی آورده است. مسکن مکانی است برای آسایش انسان، که بایستی پاسخ تمامی نیازهای تن و روح روان او را در خود فراهم نماید.انسان ها خصوصیات منحصر به فردی دارند،در نتیجه نیازهای متفاوت دارند. بسته به اینکه در چه فرهنگی زیسته اند و براساس کدام دسته از پارادایم های دینی اخلاقی و ارزشی و رفتار می کنند، این نیازها متفاوت است. هم چنین با توجه به نژاد و نسل و معلولیت و سن و جنس و غیره پیچیدگی مضاعفی می یابد. پاسخ به افزایش نیاز کاربران، توجه به انعطاف پذیری در مسکن را افزایش می دهد. از راه های دستیابی به مسکنی متناسب با نیاز متفاوت کاربر،انعطاف پذیری طراحی داخلی آن می باشد پس باتوجه به سلامت جسم و روان وتأثیر پذیری انسان از محیط سکونت، اهمیت انعطاف پذیری مشخص می شود. در این تحقیق انواع انعطاف پذیری بیان شده است و تأثیر کمی و کیفی انعطاف پذیری را در فضای داخلی مسکن مورد توجه قرار داده است.