توانمندسازی سکونتگاه های غیررسمی بربنیان سرمایه اجتماعی نمونه موردی: محله ولیعصرهمدان

اسکان غیر رسمی پدیده ای گذرا و ناپدید شدنی نیست و در سطح کشورهای در حال توسعه به شدت در حال گسترش است. در این کشور ها بدلیل وابستگی های اقتصادی به کشورهای توسعه یافته، نابرابری های اقتصادی اجتماعی بیشتر نمایان است که همین امر باعث افزایش نابرابری ها و شکاف بین شهر و روستا گردیده و نتیجه آن ایجاد حاشیه نشینی، زاغه نشینی، آلونک نشینی و بطور کلی اسکان غیر رسمی است. از آنجا که سرمایه اجتماعی مفهومی کلان است که در برگیرنده ابعادی مانند اعتماد اجتماعی، مشارکت اجتماعی و هنجارهاست، توانمند سازی سکونتگاه های غیر رسمی مبتنی بر سرمایه اجتماعی می تواند راهبردی موثر در جهت ارتقاء کیفیت زندگی و عدالت اجتماعی اقتصادی باشد. در این نوشتار به بررسی نقش سرمایه اجتماعی در توانمند سازی سکونتگاه غیررسمی با توجه به ویژگی های محله می پردازیم. روش تحقیق این مطالعه از نوع توصیفی پیمایشی است و روش جمع آوری اطلاعات بصورت کتابخانه ای، میدانی و استفاده از طرح های فرادست می باشد. جامعه آماری در این پژوهش مردمان ساکن محله ولیعصر شهرهمدان هستند نتایج بدست آمده بیانگر این است که محله ولیعصر در جایگاه مطلوبی قرار ندارد، استراتزی برنده باتوجه به عوامل درونی و بیرونی برای این پژوهش محافظه کارانه می باشد.