استفاده از انرژی تجدید پذیر باد در جهت تهویه طبیعی ساختمان با تبعیت از الگوی بادگیر

امروزه به دلیل رشد روز افزون انرژی در جهان و کمبود منابع سوخت های فسیلی و نیز وجود آلودگی زیست محیطی، ضرورت به کارگیری انرژی تجدیدپذیر افزایش یافته است. بهره گیری از روش های پاک در معماری سنتی در غیاب وسایل مکانیکی تامین کننده آسایش حرارتی، در ساختمان های امروزی می تواند کارآمدترین راه برای تامین آسایش حرارتی ساختمان های مدرن باشد.استفاده از انرژی تجدید پذیر باد و هم چنین استفاده از جریان طبیعی هوا در بادگیرها به عنوان ابزاری برای ارتقای آسایش اقلیمی، یکی از تدابیری است که در معماری سنتی ایران به کار گرفته شده است. در راستای بررسی علمی رفتار و عملکرد حرارتی بادگیر،در این مقاله با بررسی عملکرد هماهنگ میان بخش های مختلف سازه ای، تاسیسات و طراحی معماری به روش اسنادی و کتابخانه ای با هدف ارائه راهکارهای طراحی اقلیمی، مبتنی بر معیارهای بوم شناختی و اقلیمی می توان دریافت که استفاده از این روش سنتی در عصر امروز نیز می تواند کاربرد داشته باشد.