ارزیابی عددی تأثیر پارامترهای ژئوگرید چند لایه ای در برگرفته شده با ماسه بر پایداری شالوده ی احداث شده برروی رس مسلح

احداث سازه های مختلف عمرانی بر روی خاک های ضعیف یا نرم، غالباً امری اجتناب ناپذیر می باشد. در چنین مواردی انتخاب روش های مناسب جهت بهبود خصوصیات فیزیکی و مکانیکی خاک امری ضروری است. تسلیح خاک یکی از متداول ترین روش ها برای بهبود خواص خاک می باشد. بهبود خصوصیات خاک در این روش بوسیله اضافه کردن عناصر مناسب به خاک فراهم می شود. بررسی اندر کنش خاک مسلح کننده یکی از مهم ترین عوامل در طراحی سازه های خاک مسلح می باشد. برتری رفتار خاک مسلح شده با ژئوگرید از دو عامل افزایش مدول خاک و مقاومت بالای مسلح کننده در کشش ناشی می شود. محل هائی که با کمبود مصالح دانه ای مواجه بوده و خاک های ریزدانه گسترش دارند، بکارگیری لایه ای نازک از مصالح دانه ای با مقاومت زیاد در اطراف مسلح کننده (سیستم ساندویچی) باعث بهبود پارامترهای مقاومتی خاک های ریزدانه- ژئوگرید و اقتصادی شدن طرح می شود. تحلیل ها با استفاده از برنامه المان های محدود plaxis برروی پی سطحی واقع برخاک رس مسلح شده بوسیله ژئوگرید دربرگرفته شده با ماسه درنسبت مشخص نشان دادند که: باکاهش فاصله ژئوگریدها، افزایش طول وتعداد لایه های مسلح کننده نشست خاک کاهش و ظرفیت باربری افزایش می یابد. چون رفتار ژئوگرید اصطکاکی است می توان دربالا و پایین خاکهای ریزدانه، از خاک دانه ای استفاده کرد علت این امر درگیری بهتر دانه های ماسه با ژئوگرید و افزایش اصطکاک بین آن ها است. وجود ماسه در اطراف ژئوگرید باعث کاهش نشست و افزایش ظرفیت باربری می شود بطور کلی انجام تسلیح توسط ژئوگریدهای محصورشده درماسه می تواند باعث پخش مجدد بار اعمال شده به مساحت گسترده تری نسبت به حالت اولیه گردد که این امر باعث حداقل شدن تمرکز تنش و رسیدن به یک پخش تنش یکنواخت تر می شود. پخش مجدد تنش ها در زیر ناحیه تسلیح می تواند به طورقابل ملاحظه ای ظرفیت باربری خاک را بهبود و نشست پی را کاهش دهد.