بررسی نقش روانشناسی محیط در طراحی محوطه اطراف مکان های تاریخی (نمونه موردی: محدوده ارگ کریم خان در شیراز)

از زمانی که طراحی معماری و آموزش آن شکل دانشگاهی پیدا کرد، موضوع رابطه ی انسان و محیط و بویژه ساز و کارهای علمی این رابطه و قابلیت ترجمه آن به زبان معماری و طراحی محیط، مورد پرسش طراحان و پژوهشگران حوزه های مرتبط با معماری و طراحی محیط بوده است. با پیشرفت دانش بشری و کیفیت زندگی در قرن بیستم میلادی از یک سو طراحان در پی استفاده از بستر گسترده ی علوم انسانی در مطالعات محیطی و کاربرد آن در طراحی بوده اند و از سوی دیگر پژوهشگران علوم انسانی و به ویژه روانشناسان، انتقال و سامان دادن به مطالعات آزمایشگاهی در بستر زندگی روزمره و واقعی انسان را مورد توجه قرار داده اند. از همنشینی و تعامل این دو دسته از معارف و اندیشه های بشری حوزه هایی میان دانشی به تکوین رسیده اند و نظریه های طراحی مبتنی بر نیازها و درک انسان از محیط زندگی را در زمینه های مختلف تدوین و در اختیار طراحان قرار دادند و بستر روان شناختی پرداختن به رابطه ی انسان و محیط را نیز آماده پژوهش های سامان یافته ی بعدی کرده اند. در واقع در بحث روانشناسی محیط دیدن، معنا کردن و رفتار کردن حلقه های جدا نشدنی می باشند زیرا انسان بر اساس آنچه دیده و معنا کرده واکنش نشان می دهد که این واکنش ها می توانند اکتسابی و یا ذاتی باشند. در این تحققیق محدوده ارگ کریم خان در شیراز از لحاظ روان شناسی با توجه به تاریخی بودن سایت مورد بررسی قرار می گیرد. این بررسی دو بخش می باشد: 1- شناسایی محیط 2- رفتارهای موجود در محیط. در واقع در این پژوهش ابتدا داده ها بصورت کیفی مورد بررسی قرار گرفته و سپس داده های کیفی برای درک بهتر بصورت نمودار و درصدها (کمی) بیان میشوند. در این پژوهش هدف کاربردی می باشد که با مطالعه کتابخانه ای، مشاهده ی میدانی و تهیه پرشسنامه اطلاعات جمع آوری گردیده است. مسئله مطرح شده در این مقاله، چگونگی تأثیرات طراحی محوطه بناهای تاریخی بر بازدیدکنندگان می باشد.