هویت در معماری؛ میراث فراموش شده معماری اسلامی در معماری و شهرسازی معاصر

هویت را می توان تجلی فرهنگ در معماری دانست زیرا مکان ها از انسان معنا می گیرند و انسان نیز مجموعه ای از باورها و اندیشه ها است که فرهنگ او را شکل می دهد و نمود و تجلی از فرهنگ انسان را در مکان و محیط می توان مشاهده نمود که همان هویت و فرهنگ اوست. امروز معنای هویت در محیط اجتماعی شهر کمتر قابل درک است. شهر امروز دیگر الهام بخش هنرمندان نیست. شهر مدرن امکانات کافی برای زندگی را فراهم نمی آورد. خیابان ها و میدان ها دیگر جایی برای اجتماع مردم نیستند بلکه صرفاً وسیله ای برای ارتباط شده است. امروز کاشانه، شهر و کشور آنچه را نزد انسان ارزش های برترند به او نمی بخشد یعنی همان تعلقات اجتماعی و محصولات فرهنگی. شاید فضا دیگر احساس ندارد و ارتباط خود را با خوشحالی و غم گسسته است و فضا هم دیگر برای ما زنده نیست زیرا به نظامی از مکانهای با معنا بدل نگردیده است و در نتیجه این امرشرایط مطلوبی را برای بررسی های بیشتر درباره هویت ایجاد میکند. با ورود عناصر فرهنگی بیگانه فرهنگ و هویت جامعه ایرانی ایرانی شامل تغییراتی شده است، بر همین اساس برای شناسایی هویت جامعه سنتی ایران بررسی عناصر هویت ساز در معماری سنتی ایران شیوه مناسبی به نظر می آید تا هویت از دست رفته معماری اصیل خودمان را بازگو کنیم.