بررسی رفتار لرزه ای سازه های بلند تحت زلزله های حوزه دور و نزدیک گسل و مقایسه اثر زلزله ها با طیف طرح استاندارد 2800

طراحان سازه سعی نموده اند با بکارگیری آیین نامه های لرزه ای خطرات ناشی از زمین لرزه را بر روی سازه های جدید و نیز ساختمان های آسیب پذیر موجود کاهش دهند. برای طراحی سازه های بلند مرتبه و نیز مقاوم سازی و بهسازی آنها توجه به سطوح عمکرد در آیین نامه های ساختمانی و بروز شدن آن از نکات کلیدی و اساسی است و برای رسیدن به معماری خاص و ویژه محدودیتهای زیادی برای طراحان وجود دارد که باید با توجه به پارامترهای اقتصادی، قابلیت اجرا، حداقل تغییرات معماری و اضافه نشدن نیروی جدید اضافی اقدام به طراحی و مقاوم سازی نمود. در این تحقیق که بر روی دو نمونه 15 و 20 طبقه در شرایط ساختگاه یکسان تحت اثر شتاب نگاشت های زلزله های یکسان ثبت شده در فاصله دور و نزدیک گسل به عمل آمد مشخص شد که روش استاتیکی معادل در تعیین برش پایه نسبت به روش دینامیکی در نمونه 20 طبقه از حاشیه اطمینان کمی برخوردار بوده و در نمونه 15 طبقه این مقدار برابر (2.4-%) است، که بیانگر کمتر بدست آمدن برش پایه ناشی از تحلیل استاتیکی نسبت به تحلیل دینامیکی است و مشخصا لزوم تصحیح طیف بازتاب آیین نامه برای سازه های با تناوب بالا تحت اثر زلزله های نزدیک گسل را مشخص می نماید.