میزان اعتماد به نفس و برخی عوامل مرتبط با آن در دانش آموزان پسر دبیرستان های شهر سمنان، 1379

زمینه و هدف: اعتماد به نفس، ارزیابی و ارزشیابی مداومی است که شخص نسبت به ارزشمندی خویشتن دارد. اعتماد به نفس از نظر بهداشت روانی و تعادل شخصیت دارای اهمیت فراوان می باشد. با توجه به مشکلاتی که اعتماد به نفس پایین بخصوص در سنین جوانی ایجاد می کند و با توجه شواهدی مبنی بر میزان بالای اعتماد به نفس پایین در بین نوجوانان تحقیق حاضر به منظور بررسی میزان اعتماد به نفس دانش آموزان طراحی گردید.

روش کار:میزان اعتماد به نفس 500 نفر از دانش آموزان پسر دبیرستان های شهر سمنان در سال 79 با استفاده از تست آیزنگ تعیین گردید. روش نمونه گیری چند مرحله ای بوده به طوری که از بین 15دبیرستان پسرانه شهر، 7 دبیرستان به طور تصادفی انتخاب و در مدارس انتخاب شده در هر پایه تحصیلی متناسب با تعداد دانش آموزان آن پایه، تعداد مورد نیاز بطور تصادفی انتخاب شدند. نمرات بیشتر از 21 اعتماد به نفس بالا، نمرات 21-14 اعتماد به نفس متوسط و نمره کمتر از 14 اعتماد به نفس پایین در نظر گرفته شد. از آزمون های مجذور کای و مانتل هنزل در سطح معنی داری 5% برای تحلیل داده ها استفاده شد.

یافته ها: 29.6% دانش آموزان اعتماد به نفس بالا، 57.8% اعتماد به نفس متوسط و 12.6% اعتماد به نفس پایین داشتند. ارتباط معنی داری بین رتبه تولد و تحصیلات پدر و مادر با میزان اعتماد به نفس دانش آموزان دیده نشد، اما رابطه بین تعداد برادر و خواهر (0.0135=(p و هم چنین پایه تحصیلی (0.0018(p= با میزان اعتماد به نفس، معنی دار بوده است. به طوری که 11.5% دانش آموزان پایه اول، 6.6% دانش آموزان پایه دوم و 20.5% دانش آموزان پایه سوم اعتماد به نفس پایین داشتند.

نتیجه گیری: بالاتر بودن شیوع اعتماد به نفس پایین در دانش آموزان پایه سوم دبیرستان، لزوم توجه بیشتر به دانش آموزان این پایه، از طرف والدین و اولیای دبیرستان را ایجاب می کند.