بررسی ضایعات پوستی در بیماران دیابتی مراجعه کننده به درمانگاه پوست و دیابت بیمارستان سینای تبریز

زمینه و هدف: دیابت از نظر بالینی و ژنتیکی گروه ناهمگونی از اختلالات است که با سطوح بالای غیرطبیعی گلوکز در خون مشخص می شود. پوست هم در اثر تغییرات متابولیکی حاد و هم در اثر عوارض دژنراتیو مزمن دیابت درگیر می شود. ضایعات پوستی به طور شایع در بیماران دیابتی دیده شده و به طور عام حدود 30% این بیماران اختلالات پوستی دارند. این مطالعه با هدف بررسی شیوع ضایعات پوستی در بیماران دیابتی مراجعه کننده به درمانگاه پوست و دیابت بیمارستان سینای تبریز طرح ریزی و انجام شد.

روش کار: مطالعه حاضر، یک مطالعه توصیفی-تحلیلی است که در بیماران دیابتی دارای ضایعه پوستی مراجعه کننده به درمانگاه دیابت و پوست بیمارستان سینای تبریز در سال 1382 انجام شد. پرسشنامه ای با متغیرهای از قبیل سن، جنس، شغل، نوع دیابت، مدت دیابت، کنترل قندخون، دریافت درمان منظم، نوع ضایعه و غیره تهیه و برای هر بیمار دارای ضایعه پوستی به طور جداگانه تکمیل شد. ضایعات پوستی ناشی از سوختگی، ازمطالعه حاضر حذف شدند. داده های به دست آمده به کمک نرم افزار spss و با استفاده از آزمون های مجذور کای و فیشر تجزیه و تحلیل شد.

یافته ها: در 500 بیمار مبتلا به دیابت، 80 بیمار (16%) ضایعه پوستی داشتند. 57.5% این بیماران مرد و 91.2% بیمارات دیابت نوع ii داشتند. متوسط سن بیماران 1.54±56.86 سال بود و متوسط مدت دیابت 0.82±10.87 سال به دست آمد. بیش ترین گروه سنی دارای ضایعه پوستی، جمعیت بالای 50 سال بودند. زخم نکروتیک 30 مورد (6%) و درموپاتی دیابتی 22 مورد (4.4%) شایع ترین ضایعات پوستی در بیماران دیابتی بودند. در حالی که سایر ضایعات مثل عفونت ها، اسکلرودر موئید، ضایعات منگنه ای، زخم نوروپاتیک، دیابتیک بولا، درماتیت ولیکن پلان شایع نبودند. 97.5% بیماران دیابتی دارای ضایعه پوستی کنترل ضعیف قندخون داشتند. میزان زخم پای دیابتی (مجموع زخم نوروپاتیک، نکروتیک، منگنه ای و سلولیت) 12% بود که در 21.6% منجر به قطع عضو شده بود.

نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاضر نشان داد که میزان ضایعات پوستی در بیماران دیابتی در مقایسه با مطالعات سال های قبل کاهش یافته است که می تواند به علت افزایش دانش و توجه بیماران به بیماری دیابت و عوارض آن می باشد.