بررسی فراساختاری اثر توام ژل کلاژن و مجرای پلی وینیلیدین فلوراید بر روی رژنراسیون عصب محیطی موش صحرایی

مقدمه: تشکیل میلین به بلوغو تامل سیتواسکلتال آکسون و میتوکندری وایسته است. ژل کلاژن بصورت اختصاصی در تنظیم و تکامل سیتواسکلتان آکسون نقش دارد.

روش کار: این تحقیق یک مطالعه تجربی است که از 48 سر موش صحرایی نر (gr250-200) استفادهشد. پس از قطع عصب سیاتیک 1 سانتی متر از عصب برداشته شد و شکاف حوصله توسط یکی از 4 روش زیر ترمیم شد (مجرای پلی وینیلیدین فلوراید یا (ploy vinyli dene fluoride) pvdfبا ژل کلاژن، اتوگرافت، شم و کنترل)، عصب سیاتیک در پایان هفته چهارم و دوازدهم توسط میکروسکوپ الکترونی مورمطالعه قرار گرفت.

یافته ها: در پایان هفته چهارم پس از ترمیم، تعداد آکسون های میلین در گروه های اتوگرافت و ژل کلاژن اختلاف معنی داری ندارد ولی در پایان هفته دوازدهم، تعداد آکسون های بدون میلین در گروه اتوگرافت بیش تر از گروه ژل کلاژن است (0.001p<) چگالی میکروتوبول ها در هفته دوازدهم پس از ترمیم، در گروه نرمال و اتوگرافت اختلاف معنی داری ندارند. ستیغ میتوکندری در گروه های آزمایش موازی با محور درازشان می باشد.

نتیجه گیری: با توجه به اثرات مثبت ژل کلاژن بر روی رشد و تکامل میکروتوبول ها و میتوکندری ها، ممکن است این ژل جهت ترمیم ضایعات عصب محیطی مفید باشد.