نقش عضلات قدامی ساق پا در کنترل حرکتی عضلات چهار سر رانی در وضعیت های مختلف مفاصل زانو و ران در انسان

سابقه و هدف: فعالیت حرکتی در عضلات ناشی از تداخل تحریکاتی است که از سیستم عصبی مرکزی و محیطی به نخاع می رسند. این تداخل، که عمدتا در محل نورون های واسطه مشترک اتفاق می افتد، باعث می شوند که فعالیت عضلاتی به نحوی تنظیم گردد که برآورد کننده نیازهازی حرکتی باشد. تحریک آوران های گروه ii,i در عصب پرونئال مشترک در انسان باعث یک رفلکس چند سیناپسی در عضلات چهار سررانی می گردد. نورون های واسطه در این مسیر رفلکسی محلی برای تداخل مسیرهای متعدد نزولی و صعودی دیگر می باشند. در این مطالعه حاضر الگوی تغییرات این رفلکس در وضعیت های مختلف مفاصل زانو و ران در 14 داوطلب مورد بررسی قرار گرفت.

مواد و روش ها: تحریکات الکتریکی تک پالس با شدت 1.5 برابر آستانه حرکتی در عضله قدامی ساق پا و طول موج ms 0.2 به عصب پرونئال مشترک اعمال و پاسخ های حرکتی در الکترومیوگرام عضله رکتوس فموریس همان سمتدر حین انقباض ارادی و در وضعیت های مختلف مفصل زانو و ران ثبت گردید. تغییرات اندازه رفلکس فوق در شدت های مختلف انقباض عضله رکتوس فموریس نیز در وضعیت ^o180 و ^o130 زانو مورد بررسی قرار گرفت.

یافته ها: اندازه رفلکس های مشاهده شده افت بارزی را به دنبال خم کردن زانو و باز شدن مفصل ران از خود نشان دادند. هم چنین ارتباط مستقیم و معنی داری بین شدت انقباض عضله رکتوس فموریس و بزرگی رفلکس در وضعیت بازشدگی کامل زانو مشاهده شد، در حالی که این ارتباط در وضعیت خمیده زانو وجود نداشت.

نتیجه گیری: نتایج حاصل نشان دهنده وجود یک اثر مهاری قوی بر روی رفلکس فوق می باشد که احتمالاً ناشی از کشیده شدن و تحریک دوک های عضلانی در عضلات چهار سر رانی می باشد. این اثر مهاری به نظر در سطح سیناپس ما قبل نهایی عمل می کند.