اثر تزریق داخل بطنی آگونیست و آنتاگونیست اختصاصی گیرنده gabac بر رفتارهای شبه اضطراب در موش های صحرایی نر

زمینه و هدف: گاما آمینوبوتیریک اسید (gama amino butyric acid) gaba دارای سه نوع گیرنده c,b,a در بدن است. گیرنده های gaba_c نقش بسیار مهمی در روند بینایی دارند، با این حال نقش این گیرنده ها در سایر روندهای فیزیولوژیک ناشناخته مانده است. هدف این پژوهش ارزیابی اثر داروهای اختصاصی گیرنده های gaba_c بر اضطراب در موش های صحرایی نر بود.

مواد و روش ها: در مطالعه تجربی حاضر اثر دو داروی caca و tpmpa (به ترتیب آگونیست و آنتاگونیست اختصاصی گیرنده های gaba_c) بر عوامل مرتبط با اضطراب در مدل رفتاری (epm)elevated plus-maze در موش های صحرایی نر نژاد ویستار به روش تزریق داخل مغزی (داخل بطن راست) بررسی شد. نتایج حاصله به کمک تست آماری anova یک طرفه و دو طرفه مورد بررسی قرار گرفت.

یافته ها: تزریق مقادیر 0.5، 1، 2 و 4 میکروگرم بر رت از داروی caca منجر به بروز رفتارهای اضطرابی گردید در حالی که تزریق مقادیر 4 و 6 میکرو گرم بر رت از داروی tpmpa منجر به کاهش اضطراب گردید. در قسمتی دیگر از این مطالعه دوز 3 میکروگرم بر رت از داروی tpmpa قبل از تزریق دوزهای 0.25، 0.5 و 1 میکروگرم بر رت از داروی caca تزریق شد. نتایج نشان داد که تزریق tpmpa باعث جلوگیری از بروز رفتارهای اضطرابی ناشی از داروی caca در دوز 1 میکروگرم بر رت گردید.

نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که تحریک گیرنده های gaba_c برخلاف تحریک دو نوع گیرنده دیگر گابا منجر به بروز اضطراب می شود و بلوک گیرنده های gaba_c نیز برخلاف بلوک دو نوع گیرنده دیگر گابا باعث کاهش اضطراب می شود. از این رو به نظر می رسد که گابا از طریق گیرنده های متفاوت خود اثرات متغیری بر رفتارهای اضطرابی اعمال می کند. علاوه بر آن نتایج مطالعه حاضر نشان داد که اثرات داروی caca به طور اختصاصی از طریق گیرنده های gaba_c صورت گرفته است.