آمایش سرزمین راهی به سوی تعادل نظام شهری

آمایش سرزمین یکی از مهم ترین راهبردهای رسیدن به توسعه پایدار است که هدف اساسی آن مدیریت و برنامه ریزی و توزیع فعالیت های اجتماعی، اقتصادی، جمعیتی و ظرفیت های آشکار و پنهان با توجه به تحولات و دگرگونی های زمان و نیاز است که عمدتا با دیدی دراز مدت و به منظور بهره برداری بهینه از امکانات و همچنین هویدا کردن نقش و مسئولیت خاص هر منطقه بر اساس توانمندی ها و قابلیت های آن به طور هماهنگ با دیگر مناطق بکار می رود. که امروزه به علت مدیریت شهری نادرست و برخی عوامل دیگر و تبعات حاصل از آن در شهر و بر روی اجتماع، حضور و تدوین و ضرورت اجرای این نوع برنامه، پیش از پیش اهمیت می یابد چرا که ضوابط ناشی از آمایش ملی، مجموعه ای از چهارچوب، قواعدو مقررات است که رعایت آن به نوعی تعادل در نظام شهری منجر خواهد گشت. مقاله ی حاضر با تشریح مباحث مربوط به آمایش سرزمین با روش توصیفی- تحلیلی سعی در توجیه وجودی تعادل شهری در سایه ی تدوین قانونمند برنامه ی آمایش سرزمین دارد.