جدایی گزینی اجتماعی محلات حاشیه نشین و روند کند توسعه پایدار شهری (مطالعه موردی: زنان محله حکمت آباد کرمانشاه)

توسعه روز افزون فضاهای شهری همواره پیامدهای مختلفی از جمله ورود مهاجران به شهرها را داشته است. بخش قابل توجهی از این مهاجران از قشرهای ضعیف شهری هستند که به طور معمول در حاشیه شهرها ساکن می شوند. محلات حاشیه نشین شهری همواره کمین گاه بسیاری از آسیب های اجتماعی است. بی توجهی یا کم توجهی به این محلات، موجب بروز تهدیدی به نام جدایی گزینی اجتماعی می گردد که علاوه بر جدایی فضایی، به تدریج مرزی ذهنی میان خود و سایر محلات ترسیم کرده و موجب تشدید و سرعت بخشیدن به آسیب ها نیز می شوند. این مقاله با هدف وضعیت جدایی گزینی اجتماعی در میان محله حکمت آباد کرمانشاه به انجام رسید. جامعه مورد مطالعه کلیه زنان ساکن در محله بودند. انتخاب افراد نمونه با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند صورت گرفت. روش گردآوری داده ها، مصاحبه بوده است. پس از مصاحبه با یازده نفر از زنان مورد مطالعه، اشباع اطلاعات حاصل شد. یافته های به دست آمده از مصاحبه، 11 مفهوم کلیدی بود. در نهایت پس از تحلیل مصاحبه ها و دسته بندی مفاهیم، 4 مقوله استخراج و مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج مطالعه نشان می دهد عمده ترین مسایلی که بر روند جدایی گزینی تاثیرگذار است عبارتند از: نبود مراکز خدمات دولتی اعم از مراکز خدماتی، بهداشتی و امنیتی، نبود فضاهای سبز شهری، بی توجهی شهرداری به نظافت و پاکیزگی محله، ذهنیت بد سایر محلات به این محله.