کاهش شنوایی در کارگران شاغل در کارخانه ذغال شویی و معادن ذغال سنگ استان کرمان

مقدمه: کاهش شنوایی ناشی از سر و صدای محیط کار یکی از مشکلات منابع شنوایی و عارضه درازمدت کار در محیط های صنعتی پر سر صدا است. در حال حاضر گروه عمده ای از کارگران واحدهای صنعتی در محیطهای پر سر و صدا در معرض این گونه کاهش شنوایی هستند. لذا تحقیق حاضر به منظور تعیین میزان کاهش شنوایی (بیش از 25 دسی بل) در کارگران معادن ذغال سنگ و کارخانه ذغال شویی استان کرمان صورت گرفت.

روش کار: در این مطالعه توصیفی 150 نفر کارگر شاغل در معادن با استفاده از نمونه گیری طبقه ای به صورت تصادفی انتخاب شدند. نداشتن مشکل بر اساس نتایج ادیومتری انجام شده در بدو استخدام، نداشتن سابقه بیماری منجر به کاهش شنوایی، حداکثر سن 60 سال و حداقل 5 سال سابقه کار در معادن یا کارخانه از جمله شرایط لازم برای شرکت در مطالعه در نظر گرفته شد. جهت گردآوری داده ها از چک لیست ثبت اطلاعات که حاوی برخی از ویژگی های فردی و کار و نتایج ادیومتری در بدو استخدام بود، استفاده شد. علاوه بر این، ادیومتری کلیه افراد نمونه مورد مطالعه انجام شد. نتایج با استفاده از روش های توصیفی ارائه شد.

نتایج: بر اساس نتایج ادیومتری، بیشترین درصد موارد غیرطبیعی (کاهش بیش از 25 دسی بل) در هدایت هوایی و استخوانی مربوط به فرکانس 4000 و بعد از آن به ترتیب فرکانس های 8000 و 2000 هرتز بود. در مجموع در هدایت استخوانی 16% کارگران دچار معلولیت دوطرفه بودند، گوش راست 16.7% و گوش چپ 19.3% و در هدایت هوایی و استخوانی 8% معلولیت دوطرفه که در هر دو گوش تقریباً مساوی بود.

نتیجه گیری: با توجه به نتایج این بررسی، به دلایلی چون عدم آموزش کافی در زمینه کاهش شنوایی ناشی از سر و صدای محیط کار و عدم انجام ادیومتری سالیانه، کارگران در معرض جدی کاهش شنوایی ناشی از سر و صدای محیط کار هستند. بنابراین باید برنام هریز یهایی در جهت به حداقل رساندن کاهش شنوایی توسط مسئولین معادن طراحی و اجرا گردد.