مقایسه طول محوری چشم در بیماران مبتلا به رتینوپاتی و افراد غیردیابتی

مقدمه: سابقه و هدف رتینوپاتی دیابتی از مهم ترین علل کاهش دید در سال های فعال زندگی (20 تا 64 سالگی) می باشد. تاکنون مطالعات زیادی در زمینه فاکتورهای مؤثر بر ایجاد و پیشرفت این بیماری انجام شده است. هدف از این مطالعه بررسی طول محوری کره چشم در بیماران مبتلا به رتینوپاتی و تأثیر آن در پیشرفت این بیماری می باشد.

روش کار: 150 بیمار مبتلا به رتینوپاتی دیابتی در هر دو چشم و 150 بیمار فاقد دیابت مراجعه کننده به درمانگاه مطهری شهر شیراز در پاییز 1380 مورد مقایسه قرار گرفتند. بیماران هر دو گروه توزیع سنی و جنسی مشابه داشتند. بیماران مبتلا به دیابت و نوع رتینوپاتی مورد بررسی قرار گرفتند. طول محوری کره چشم در تمام افراد توسط روش بیومتری با دستگاه echo scan us-800 nidek اندازه گیری شد. اطلاعات بدست آمده توسط روش های آماری مورد مطالعه قرار گرفت.

یافته ها: میانگین طول محوری کره چشم در افراد مبتلا به رتینوپاتی دیابتی اعم از پرولیفراتیو و غیرپرولیفراتیو کمتر از افراد فاقد دیابت است. این یافته کاملاً مستقل بوده و عواملی مانند سن، جنس و طول مدت ابتلا به نوع دیابت بر آن مؤثر نیستند، پس از حذف چشم های دارای طول محوری بیشتر از 26 میلی متر، میانگین طول محوری کره چشم در افراد مبتلا به رتینوپاتی دیابتی و پرولیفراتیو و افراد فاقد دیابت تفاوت معنی داری مشاهده نشد.

نتیجه گیری: مطالعه ما تأکید می کند که طول محوری کره چشم در افراد مبتلا به رتینوپاتی دیابتی کمتر از افراد غیردیابتی می باشد و نزدی کبینی شدید یک عامل پیشگیر کننده از بروز رتینوپاتی دیابتی است. هم چنین این مطالعه نشان داد که نزدیک بینی شدید ممکن است در جلوگیری از پیشرفت رتینوپاتی غیرپرولیفراتیو به پرولیفراتیو نقش داشته باشد.