پیش آگهی بیماران ضربه مغزی با اندازه گیری خرده فیبرین های خون

مقدمه: به طور کلی حوادث ضربه ای به عنوان سومین علت مرگ و میر در همه سنین محسوب می شوند. در این میان، مرگ متعاقب ضربه سر شایع تر از سایر علل می باشد. در مطالعات مختلف اختلالات انعقادی به عنوان یکی از عوامل تعیین کننده شدت ضربه در حوادث ناشی ار ضربه سر مطرح می باشد. این مطالعه با هدف اندازه گیری خرده فیبرین های خون در بیماران ضربه مغزی انجام شده است.

روش کار: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، 96 بیمار شامل 22 بیمار با آسیب خفیف و 74 بیمار با آسیب متوسط و شدید که در سال 1384 به بیمارستان امدادی مشهد ارجاع شده بودند در 6 ساعت اولیه بعد از ضربه مورد بررسی قرار گرفتند. از تمام این بیماران علاوه بر بررسی کلینیکی و پاراکلینیکی کامل برای آن ها fdp نیز اندازه گیری و با میزان طبیعی آن مقایسه گردید. مشخصات فردی و نتایج آزمایشگاهی و معاینات بالینی در پرسشنامه جمع آوری و با استفاده از آمار توصیفی و جداول توزیع فراوانی پردازش شد.

نتایج: در اغلب مواردی که هماتوم تاخیری ایجاد شده بود، فاصله بین سی تی اسکن اولیه و سی تی اسکن نشان دهنده هماتوم کمتر از 14 ساعت بوده است. میزان fdp با شدت ضربه سر در ارتباط بوده، رابطه معنی داری بین fdp و gcs وجود داشت. در مورد ضربه شدید سر مقادیر fdpبالا با bmr پائین و fdp پائین با bmrبالا مرتبط بوده اند. شایع ترین نوع هماتوم تاخیری از نوع داخل پارانشیم بوده است.

نتیجه گیری: اندازه گیری fdpمی تواند به عنوان یک عامل با ارزش برای پیشگویی شدت آسیب در بیماران با ضربه سر مطرح باشد و ممکن است بتوان با ایجاد تغییراتی در روند انعقاد خون پیش آگهی بیماران با آسیب جمجمه را بهتر کرد.