نقش توراکوسکوپی در تشخیص آسیب مخفی دیافراگم در ترومای نافذ توراکوابدومینال

مقدمه: آسیب های نافذ توراکوابدومینال می توانند با آسیب دیافراگم و احشاء شکمی همراه باشند و 20-150% بیماران با شرایط عمومی پایدار که تحت درمان های نگهدارنده قرار می گیرند، دچار آسیب های مخفی دیافراگم هستند که در نهایت منجر به فتق های مزمن دیافراگم می شوند. لذا شناخت یک روش تشخیصی با حداقل عوارض جهت کشف آسیب های مخفی دیافراگم بسیار مهم است. در این مطالعه دقت تشخیصی توراکوسکوپی در تشخیص آسیب های مخفی دیافراگم در آسیب های نافذ توراکوابدومینال بررسی گردید.

روش کار: در این مطالعه آینده نگر مداخله ای 30 بیمار دچار ترومای نافذ توراکوابدومینال با علائم حیاتی پایدار و عدم وجود آسیب ارگان های دیگر که نیاز به اکسپلوراسیون اورژانس نداشته و در فاصله زمانی اسفند 1384 تا مهر ماه 1386، به بیمارستان قائم (عج)، کامیاب، امام رضا (ع) مشهد مراجعه کرده بودند، تحت توراکوسکوپی جهت بررسی آسیب مخفی دیافراگم قرار گرفتند. در صورت وجود آسیب دیافراگم، ترمیم به کمک توراکوسکوپی یا لاپاراتومی انجام شد و تمام بیماران 6 ماه بعد جهت تشخیص فتق مزمن تحت سیتی اسکن قرار گرفتند.

نتایج: متوسط سن بیماران 26.2 سال و نسبت مرد به زن 5 به 1 بود. در بررسی توراکوسکوپیک، آسیب مخفی دیافراگم در 5 نفر (16.7%) وجود داشت که ترمیم توراکوسکوپیک در 3 مورد (9.9%) انجام گرفت و در 2 مورد (6.6%) اقدام به لاپاراتومی و ترمیم دیافراگم شد. آسیب همزمان ریوی در 2 بیمار (6.6%) رویت شد که ترمیم توراکوسکوپیک انجام شد. آسیب همزمان داخل شکمی نیز در یک بیمار (3.3%) رؤیت شد که ترمیم با لاپاراتومی انجام شد. هیچ عارضه ای مربوط به توراکوسکوپی گزارش نشد و در بررسی مجدد با سی تی اسکن شکم و قفسه سینه که پس از 6 ماه صورت گرفت، در هیچ یک از بیماران شواهدی به نفع فتق دیافراگماتیک مشاهده نشد، لذا دقت تشخیصی توراکوسکوپی در کشف آسیب مخفی دیافراگم در این مطالعه 100% بوده است.

نتیجه گیری: با توجه به دقت تشخیصی بالا و حداقل تهاجم و قابلیت تشخیصی و درمانی انجام توراکوسکوپی در تمام بیماران با آسیب نافذ توراکوابدمینال با شرایط پایدار توصیه می شود.