مقایسه اندانسترون و دگزامتازون با متوکلروپروماید و دگزامتازون در پیشگیری از تهوع و استفراغ بعد از عمل

مقدمه: تأثیر مثبت داروهای ضد تهوع و استفراغ در کاهش این مفصل به اثبات رسیده است. هدف از این مطالعه مقایسه اثر ترکیب دارویی اندانسترون و دگزامتازون با متوکلروپروماید و دگزامتازون برای کنترل این عارضه است.

روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، تعداد 80 بیمار زن در سطح سلامتی 1و 2 بر اساس تقسیم بندی انجمن متخصصین بیهوشی آمریکا، به دو گروه 40 نفری تقسیم شدند و بیهوشی عمومی دریافت کردند. در گروه اول داروی اندانسترون همراه با دگزامتازون و در گروه دوم متوکلروپروماید همراه با دگزامتازون در انتهای عمل تزریق شد .اثرات دو دارو در کاهش تهوع و استفراغ بیماران در دو فاصله زمانی 2 و 6 ساعت پس از عمل مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. اطلاعات با استفاده از آزمون های آماری کای اسکوئر و تست دقیق فیشر تجزیه و تحلیل شد.

نتایج: تزریق هر دو داروی اندانسترون و متوکلروپروماید در پایان عمل جراحی، باعث کاهش تهوع و استفراغ بیماران پس از عمل شد. میزان کاهش تهوع و استفراغ در 2 ساعت اول بعد از عمل بین دو گروه تفاوت معنا داری نداشت (0.723(p=، اما میزان آن پس از 6 ساعت در گروه اندانسترون کمتر بود (0.001(p<.

نتیجه گیری: در بیمارانی که تحت عمل هیسترکتومی ابدومینال با بیهوشی عمومی قرار می گیرند، جهت کاهش تهوع و استفراغ بعد از عمل می توان از داروهای اندانسترون و دگزامتازون استفاده کرد که اثر بخشی بیشتر و طولانی تری را نسبت به متوکلروپروماید و دگزامتازون نشان می دهد.