تأثیر سبک زندگی در شکل گیری خانه های بومی استان گیلان (بررسی موردی: خانه میرزایی در روستای نصیر محله، شفت)

روند رو به رشد صنعتی شدن در چند دهه گذشته ابتدا چهره شهرها و سپس روستاها را دگرگون کرد. جاذبه فناوری های جدید، شرایط را برای محو تدریجی خرده فرهنگ ها فراهم کرد و معماری بومی به موزه ها منتقل شد. آن چه در این میان دغدغه ای ذهنی برای کثیری از علاقمندان به معماری ایجاد کرده است، نه تنها حفظ آثار معماری گذشته یا ثبت آن ها به عنوان نمودی از فرهنگ، بلکه تداوم استفاده از الگوهای معماری سنتی در زمان حال و آینده است. این مهم بدون توجه به سبک زندگی در خانه های سنتی قابل تحقق نخواهد بود. این پژوهش به دنبال پاسخگویی به این سؤالات است که چگونه میتوان فضاهای سنتی خانه های بومی گیلان را برای استفاده در زندگی امروز سازگار کرد؟ و کدامیک از فعالیت های امروزی امکان تحقق در فضاهای معماری بومی را دارند؟ این پژوهش، رویکرد جاری در برخورد با معماری سنتی (به صورت حفاظت صرف کالبد برخی خانه ها در موزه های میراث روستایی) را ناکافی می داند و بر جاری ساختن زندگی در این خانه ها تأکید دارد. برای دستیابی به این هدف، یکی از خانه های بومی واقع در روستای دوبخشر از دهستان نصیر محله (شهرستان شفت) به عنوان نمونه موردی انتخاب و نقشه های ساختمانی (پلان ها و نماهای) آن ها به صورت پیمایشی برداشت و ترسیم شد. علت انتخاب این نمونه موردی، تداوم استفاده از آن در زمان حال بود تا امکان بررسی الگوهای سکونت فراهم باشد. سپس با استفاده از تکنیک های پژوهش قوم نگاری (مشاهده مشارکتی و مصاحبه های از پیش سازمانده ی نشده)، رفتارها، فعالیت ها و شیوه ای سکونت در هریک از فضاهای نمونه ی موردی (ایوان، آشپزخانه، اتاق ها، پذیرایی، سرویس/حمام، حیاط، طویله و فضاهای الحاقی) شامل فعالیت های روزانه و فعالیت ها در شرایط خاص (نظیر میهمانی ها) در فصل های مختلف سال مشخص شد. بر این اساس، پیشنهاداتی برای طراحی بخش های مختلف واحد مسکونی در این منطقه (شامل ایوان، تلار و غلام گردش، آشپزخانه، اتاق ها، سقف، کرسی، پلکان) ارائه شده است.